9. Daire         2000/2205 E.  ,  2002/4494 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2000/2205
Karar No: 2002/4494

Temyiz İsteminde Bulunan : Eyüp Belediye Başkanlığı /İSTANBUL

Vekili : …
Karşı Taraf :…

Vekili :…

İstemin Özeti :Davacı site yönetiminden 1999 yılına ilişkin olarak istenilen katı atık toplama (çevre kirliliği)ücretinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 44.maddesinde, Belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık toplama ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binaların, çevre temizlik vergisine tabi olduklarının hükme bağlandığı, aynı Kanunun 97. maddesinde ise belediyelerin, bu Kanunda harç ve katılma payı konusu yapılmayan ve ilgililerin isteğine bağlı olarak ifa edecekleri her türlü hizmet için belediye meclislerince düzenlenecek tarifelere göre ücret almaya yetkili olduklarının belirtildiği, dosyadaki bilgi ve belgelerin incelenmesi ve yukarıda anılan Yasa hükümlerinin birlikte değerlendirilmesinden davacının işyerinde oluşan maddelerin çöpten başka birşey olmadığı, mükelleflerden çevre temizlik vergisinin alınabilmesinin ön şartlarından birisinin belediyelerin katı atık toplama hizmetini yerine getirmesi olduğu, bu hizmetin belediyenin asli görevlerinden birisi olduğu, davacının herhangi bir özel talebi olmadığının anlaşılması karşısında çevre temizlik vergisi dışında düzenlenen tarifeye istinaden tarh ve tebliğ edilen katı atık toplama (çevre kirliliği) ücretinde isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; yerel mahkeme kararında katı atıkların çöpten başka birşey olmadığının nasıl tespit edildiğinin belirtilmediği, kararda delil tespit talebinin dikkate alınmadığı, dava konusu katı atıkların 2464 sayılı Yasanın mükerrer 44.maddesi kapsamında kasdedilen katı atıklardan olmadığı ve bunların toplanmasının ayrı bir maliyeti gerektirdiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti :Savunma verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, …-lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 7.11.2002 tarihinde oybirliği ile karar verildi.