Danıştay Kararı 9. Daire 1999/3295 E. 2000/2588 K. 26.09.2000 T.

9. Daire         1999/3295 E.  ,  2000/2588 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1999/3295
Karar No: 2000/2588

Temyiz İsteminde Bulunan:Hisar Veraset ve Harçlar Vergi Dairesi Müdürlüğü
İSTANBUL
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Arsa üzerine inşa edilen binanın cins tashihinin yasal ve ek sürede yaptırılmadığı ileri sürülerek % 50 fazla tahsil edilen harcın yasal faizi ile birlikte iadesi istemiyle açılan davayı; olayda vergi dairesince, inşaatın bitim tarihi olarak 2 nolu harç beyannamesinin verildiği 5.11.1997 tarihi kabul edilmiş ve bu tarihe göre sürenin geçirildiği ileri sürülerek % 50 fazla harç tahakkuk ve tahsil edilmiş ise de; dosyada yer alan belgelerin incelenmesinden davacının inşaatın bitim tarihi itibariyle ve iskan belgesini almak üzere yetkili belediyeye başvurduğu, belediyece 3194 sayılı İmar Kanununda bitiminin iskan belgesine bağlandığı inşaat için bir hayli zaman geçtikten sonra 27.2.1998 tarihinde iskan belgesinin verildiği görüldüğünden inşaatın bu tarihte bittiğinin kabulü gerektiği, bu durumda bu tarihte başlayan beyanname verme süresi takvim yılı sonuna ve takip eden yılın ilk iki ayını da ek süre olarak kapsadığına göre takvim yılı içerisinde yapılan cins tashihi işleminin süresinde yapıldığı anlaşıldığından fazla tahsil edilen harçta isabet bulunmadığı, ancak olay tarihinde yürürlükte olan hükümlere göre lüzumsuz ödemelerde faize hükmedileceğine ilişkin bir düzenlemenin bulunmadığı gerekçesiyle kısmen kabul ederek harcın iadesine yasal faiz talebinin ise reddine karar veren … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; 5.11.1997 tarihinde inşaatın bitirilerek 2 nolu beyannamenin verildiği, iskan ruhsatının geç verilmesinin süreyi uzatmayacağı ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun istemin reddi gerektiği yolundadır.
Savcı …’nın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan Mahkeme kararının onanmasına 26.9.2000 tarihinde oybirliği ile karar verildi.