9. Daire         1999/2384 E.  ,  2000/1634 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1999/2384
Karar No: 2000/1634

Temyiz İsteminde Bulunan : Gazikent Vergi Dairesi Müdürlüğü – GAZİANTEP
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Demir ve çimento ticareti yapan yükümlünün tasdiksiz deftere kaydettiği katma değer vergisi indirimleri kabul edilmeyerek ve 1996 yılında sattığı bir kısım emtia için fatura düzenlememesi nedeniyle belirlenen matrah farkı nazara alınarak Şubat ila Aralık/1996 dönemleri için tarh olunan kusur ve ağır kusur cezalı katma değer vergisinin terkini istemiyle açılan davayı; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30. maddesinde re’sen vergi tarhı konusunun düzenlendiği, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 34. Maddesinde katma değer vergisi indiriminin ne şekilde yapılabileceğinın açıklandığı, olayda yükümlünün 1996 yılına ilişkin defterlerini yasal süresinden sonra 21.2.1997 tarihinde tasdik ettirdiğinin çekişmesiz olduğu, ancak 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 3/B maddesinde vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu açıklandığından, yükümlünün mal alışlarına ait faturalarının gerçeği yansıttığı ve katma değer vergisi beyannamelerini verdiği açık olduğuna göre, nihai tüketicilere yansıtılması gereken katma değer vergisinin emtia satışı yapan yükümlü üzerinde kalmaması ve indirilmesi gerektiği, katma değer vergisi indirimi mükellefiyete bağlı bir görev ve hak olduğundan defterlerin kanuni ve ek süreden sonra tasdik ettirilmesinin yükümlülere kanunen tanınan indirim hakkını ortadan kaldıracağının kabul edilmesinin hakkaniyete aykırı olduğu ve vergi adaletine de aykırı düşeceği, bu durumda tarhiyatın indirim konusu yapılan katma değer vergisine ilişkin kısmında hukuka uyarlık görülmediği, yükümlünün 990 kg tel satışı nedeniyle belge düzenlemediği ve … liralık hasılatı kayıtdışı bıraktığı anlaşılmakta ise de indirimler gözönüne alınarak yeniden düzenlenen dönem beyannamelerine göre sonraki döneme devreden katma değer vergisi çıktığından cezalı tarhiyatta yasalara uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek cezalı katma değer vergisini terkin eden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; yükümlünün katma değer vergilerini, henüz tastik ettirmediği defterlere kaydettiğinden inidirimlerinin kabul edilemeyeceği ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Savcı …’ün Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.

Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan Mahkeme kararının onanmasına 16.5.2000 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.

AZLIK OYU : 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 2365 sayılı Kanunun 76. maddesiyle değişik 352. maddesinin 8. bendinde tastiki mecburi olan defterlerden herhangi birinin tasdik muamelesinin yaptırılmamış olması I. derece usulsüzlük olarak kabul edilmiş olup, kanuni sürenin sonundan başlayarak 1 ay geçtikten sonra tastik ettirilenlerin tasdik ettirilmemiş sayılacağı açıklanmıştır.
Olayda yükümlünün indirim konusu yaptığı katma değer vergilerini süresinde tasdik ettirmediği defterlere kaydettiği sabit olup, yasal defter olarak kabul edilmeyen defterlere kaydedilen indirim konusu katma değer vergilerinin 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 29. ve 34. Maddelerine göre indirim konusu yapılamayacağı sonucuna ulaşılmaktadır.
Bu nedenle Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerekeceği görüşü ile çoğunluk kararına katılmıyoruz.