9. Daire 1999/1898 E. , 2000/3299 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1999/1898
Karar No: 2000/3299
Temyiz İsteminde Bulunan : Çayırhan Belediye Başkanlığı-Çayırhan/ANKARA
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Atık su bedelinin tahsili için düzenlenip tebliğ edilen ödeme emrinin iptali istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun çevre temizlik vergisi ile ilgili mükerrer 44. madde hükmünün incelenmesinden, atık su bedeli adı altında belediyelerin bedel tahsil edebilmeleri için bu belediyelerin su ve kanalizasyon hizmetlerinin ayrı bir kanunla düzenlenmiş olması gerektiğinin anlaşıldığı, olayda davalı belediyenin bu hizmetleri ayrı kanunla düzenlenmediğinden, atık su bedellerinin çevre temizlik vergisi kapsamında tahsil edilmesi gerektiği, bu nedenle ödeme emri ile istenilen borcun atık su bedeli olarak değil çevre temizlik vergisi olarak istenilmesinin icabettiği, olayda ise davacının çevre temizlik vergisini de ödediklerini iddia etmesi karşısında tahsil imkanı olmayan atık su bedeli için ödeme emri düzenlenmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle kabul ederek ödeme emrini iptal eden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; çevre temizlik vergisi kapsamında olan atık su bedelinin kanalizasyon şebekesinden yararlanıldığı için ödenmesi gerektiği ileri sürülerek bozulması istenmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Savcı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
İstem, atık su bedelinin tahsili için düzenlenip tebliğ edilen ödeme emrini iptal eden Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına ilişkin bulunmaktadır.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 44. maddesinde, belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık toplama ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binaların çevre temizlik vergisine tabi olduğu hükme bağlanmış olup, çevre temizlik vergisinin katı atıklar için nasıl belirleneceği açıklandıktan sonra atık su ile iligili olarak da; katı atıklarla ilgili tarifede yer alan bina gruplarını topluca veya ayrı ayrı dikkate almak suretiyle su tüketim bedelini aşmamak üzere belediye meclislerince belirlenecek miktarda çevre temizlik vergisi alınacağı, atık su ile ilgili çevre temizlik vergisinin su tüketim bedeli ile birlikte tarh ve tahakkuk etmiş sayılacağı ve bu bedel ile birlikte tahsil edileceği, su ve kanalizasyon hizmetleri ayrı bir kanunla düzenlenmiş bulunan belediyelerde ise atık su bedellerinin tahsiline ilişkin uygulamanın kendi kanunlarındaki hükümlere tabi olduğu belirtilmiştir.
Buna göre katı atık için olduğu gibi atık su için de ayrıca koşulları yasada belirtildiği şekilde çevre temizlik vergisi ödenmesi söz konusudur. Ancak atık su bedeli için çevre temizlik vergisi istenilebilmesi kanalizasyon hizmetinden yararlanılması şartına bağlıdır.
Olayda idarece 3.2.1997, 18.2.1997 ve 3.3.1997 tarihlerinde düzenlenen tutanaklarda kullanılan suyun göle verildiği tespit edilmiş olup, kanalizasyon hizmetinden yararlanılmadığı saptandığından ve o mahalde kullanılması mümkün bir kanalizasyon hizmetinin bulunduğu da tespit edilmiş olmadığından ve bu nedenle kullanılmış sular için atık su bedeli istenilmesi mümkün olamayacağından, yükümlü iddiaları “borcum yoktur” kapsamında görülerek vergi mahkemesi kararı sonucu itibariyle yerinde bulunmaktadır.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddine, ….- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 14.11.2000 tarihinde oybirliği ile karar verildi.