9. Daire 1999/1640 E. , 2000/74 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1999/1640
Karar No: 2000/74
Temyiz İsteminde Bulunan : …
Karşı Taraf : Kartal Belediye Başkanlığı – İSTANBUL
İstemin Özeti : Yükümlü şirket tarafından belediyeden kiralanan arsanın araç depolama alanı olarak kullanılması nedeniyle 1994 yılı için tarh olunan çevre temizlik vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 44. maddesinin birinci fıkrasında, belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binaların çevre temizlik vergisine tabi olduğunun hükme bağlandığı, 8 Ocak 1994 tarih ve 21812 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 14 seri no’lu Belediye Gelirleri Kanunu Genel Tebliği’nin 6. maddesinin (d) bendinde; kullanım alanı dikkate alınarak her türlü yeme, içme ve eğlenme yerleri ile daimi surette faaliyet gösteren lunapark, panayır, stadyum gibi yerlerde metrekare ölçüsünün kapalı ve açık alanların toplamı için dikkate alınacağı kuralına yer verildiği, anılan tebliğe ekli listede de, daimi surette faaliyet gösteren lunapark, panayır, fuar, stadyum, hipodrom, spor salonu gibi yerler ile eşya depolamaya mahsus yerlerin kullanım alanı (m2) dikkate alınarak vergilendirileceğinin belirtildiği, olayda mülkiyeti belediyeye ait olan … Asfaltı üzeri … Köy Karşısı … Mevkii … pafta … ada … parsel sayılı tamamı 116579,10 m2 lik taşınmazın 30100 m2 lik kısmının yükümlü şirket tarafından araç depolama alanı olarak kiralandığı, sözleşme gereği söz konusu arazinin 100 m2 lik kısmına prefabrik bina yapıldığı, bu binaya ait çevre temizlik vergisi bildiriminin verildiği ve vergisinin ödendiğinin anlaşıldığı, kiralanan boş arsanın araç depolama alanı olarak kullanılması nedeniyle yükümlü şirket adına tarh dönemi için salınan çevre temizlik vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı, ancak hesaplanan çevre temizlik vergisinden, yükümlü şirket tarafından bildirimi yapılarak ödenen 100 m2 lik prefabrik binaya isabet eden verginin düşülmesi icabettiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek çevre temizlik vergisini değişiklikle onayan … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının; belediyeden kiralanan ve çevre temizlik vergisine tabi olmayan boş arsada ithal ve ihraç işlemlerini bekleyen taşıtların gümrük idaresinin kontrolünde muhafaza edildiği, katı atık ve çöp hizmetlerinden yararlanılmadığı, arsanın 100 m2 lik kısmına yaptırılan prafabrik bina için bildirimde bulunulup çevre temizlik vergisinin ödendiği öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Savcı …’in Düşüncesi : Uyuşmazlık, davacı şirket tarafından araç depolama amacı ile kiralanan arsanın çevre temizlik vergisine tabi tutulmasından doğmuştur.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununa 3914 sayılı Kanunla eklenen mükerrer 44 üncü maddede, belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık toplama ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binaların çevre temizlik vergisine tabi olduğu hükme bağlanmıştır.
Olayda, tarhiyat konusu yerin bina olmayıp davacı şirketin araç depolamak için kullandığı arsa olduğu ihtilafsız olup, yasada çevre temizlik vergisinin belediyelerin katı atık toplama ve kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan binalardan alınacağının hükme bağlanmış olması karşısında davacı şirket adına yapılan tarhiyatta isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin kabulü ile temyiz konusu kararın bozulması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’nun Düşüncesi : İdareden, araç depolama yeri olarak kiralanan etrafı tel örgü ile çevrilen arsanın bina özelliği taşımadığından çevre temizlik vergisine tabi tutulamayacağından yazılı şekilde verilen Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlıkta, belediyeden kiralanan ve etrafı tel örgü ile çevrilen boş arsanın araç depolama alanı olarak kullanılması nedeniyle salınan çevre temizlik vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı kısmen kabul ederek değişiklikle onayan vergi mahkemesi kararının yükümlü şirket tarafından temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun mükerrer 44. maddesinde belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık toplama ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binalar çevre temizlik vergisine tabi tutulmuş ve bu verginin mükellefinin, boş bulunan binalarda malik veya malik gibi tasarruf edenler, diğer binalarda ise her ne şekilde olursa olsun binaları kullananlar olduğu kurala bağlanmıştır.
Bu Yasa hükmünden, çevre temizlik vergisine konu olan gayrimenkullerin, yalnızca bina niteliği taşıyan sabit tesisler olduğu anlaşılmaktadır. Diğer taraftan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden yayımlanan ve sözkonusu vergi tarifesindeki bina guruplarını belirleyen 9.12.1993 gün ve 93/5105 sayılı Bakanlar Kurulu Kararnamesine ekli listede m2 olarak kullanım alanı üzerinden vergi alınacak 3/b gurup olarak, “Daimi surette faaliyet gösteren lunapark, panayır, fuar, stadyum, hipodrum, spor salonu gibi yerler ile eşya depolamaya mahsus olan yerler.” sayılmak suretiyle “bina” kuralına istisna getirilmiştir.
Nitekim, sözkonusu verginin uygulanması amacı ile 8.1.1994 gün ve 21812 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 14 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu Genel Tebliğinin “Tanımlar” başlığını taşıyan bölümünde de, “Daimi surette faaliyet gösteren açık ve kapalı pazar yerleri ile çay bahçeleri ve benzeri yerler verginin kapsamına dahil edilecektir.” denilmektedir.
Görüldüğü gibi, verginin kapsamına dahil edilen bu tür açık alanların ortak özelliği; kalabalık insan kitlelerinin devamlı olarak girip dolaştığı ve atık ürettiği yerler niteliği taşımasıdır.
Davaya konu olan yerin ise, davalı Belediye’den ihale yolu ile kiralanıp tel örgü ile çevrilen, üzeri açık ve ithalat ihracat işlemleri için bekleyen araçların konulduğu fiktif antrepo olarak kullanılan boş bir alan olduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda, dava konusu bu yerin idarece kapalı depo alanı niteliğinde kabul edilmek suretiyle çevre temizlik vergisine tabi tutulmasında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ile …Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına, yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan mahkemeye gönderilmesine 19.1.2000 tarihinde oybirliği ile karar verildi.