9. Daire 1998/3892 E. , 1999/4120 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1998/3892
Karar No: 1999/4120
Temyiz İsteminde Bulunan : Konak Belediye Başkanlığı – İZMİR
Vekili : …
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Maliki olduğu taşınmaza ilişkin emlak vergisi değişiklik beyannamesinin kanuni ve ek süre geçtikten sonra verilmesi nedeniyle kesilen ağır kusur cezasının kaldırılması istemiyle açılan davayı; 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 3239 sayılı Kanunun 111. maddesiyle değişik 32. maddesinde, ek süreye rağmen beyanname verilmemesi durumunda verginin bu kanun hükümlerine göre idarece tarh olunacağının ve tarhiyata ağır kusur cezası kesileceğinin belirtildiği, anılan maddeden kanuni ve ek sürenin geçmesinden sonra beyanname vermeyenlere ağır kusur cezası kesileceğinin anlaşıldığı, olayda kanuni ve ek süre geçtikten sonra beyanname verildiğinin ve tarhiyatın da bu beyana göre yapıldığının anlaşıldığı, buna göre ağır kusur cezası değil 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 348 maddesi gereğince kusur cezası kesilmesi icabettiği gerekçesiyle kısmen kabul eden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; 1319 sayılı Kanunun 32. maddesi gereğince yükümlü adına ağır kusur cezası kesilmesinin yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, emlak vergisi değişiklik beyannamesini kanuni ve ek süre geçtikten sonra veren yükümlü adına ağır kusur cezası kesilip kesilemeyeceğine ilişkin bulunmaktadır.
1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 23. maddesinde, mükellefiyetin şekline göre beyannamelerin hangi tarihlerde verileceği belirtilmiş, 27. maddesinde emlak vergisi beyannamelerinin süresi içinde verilmemesi halinde bu sürenin sonundan başlayarak iki ay bekleneceği ve beyannamenin bu süre içinde verilmesi durumunda vergi ziyaı olmamış sayılacağı hükme bağlanmış, 32. maddesinin ikinci fıkrasında, beyannamesini ek süreye rağmen vermeyen mükellefler adına ağır kusur cezası kesileceği öngörülmüş, 10. ve 20. maddelerinde de, hangi hallerde kusur cezası kesileceği açıklanmıştır. Sözü edilen maddelerden kanuni sürede emlak vergisi beyannamesi vermeyenlerin 27. maddede belirtilen ek sürede beyannamelerini vermeleri gerekeceği ve bu süre içerisinde de vermeyen mükellefler adına ağır kusur cezası kesileceği anlaşılmaktadır. Olayda yükümlünün malik olduğu taşınmaza ilişkin emlak vergisi beyannamesini ek süre içinde vermediği tartışmasız olduğundan adına ağır kusur cezası kesilmesinde isabetsizlik yoktur.
Bu durumda, vergi mahkemesince davanın reddine karar verilmesi gerekirken, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 348. maddesine atıf yapılmak suretiyle ağır kusur cezasının kusur cezasına çevrilmesinde isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının bozulmasına, dosyanın anılan mahkemeye gönderilmesine 11.11.1999 tarihinde oybirliği ile karar verildi.