Danıştay Kararı 9. Daire 1998/1285 E. 1999/1232 K. 18.03.1999 T.

9. Daire         1998/1285 E.  ,  1999/1232 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1998/1285
Karar No: 1999/1232

Temyiz İsteminde Bulunan : Konya Büyükşehir Belediye Başkanlığı – KONYA
Vekili : …
Karşı Taraf : … Belediye Başkanlığı – …/KONYA
Vekili : …

İstemin Özeti : … Belediye Başkanlığı adına 1996 yılı için tahakkuk ettirilen garaj giriş-çıkış ücretinin terkini istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 3239 sayılı Kanunla değişik 97. maddesinde, belediyelerin bu kanunda harç veya katılma payı konusu yapılmayan ve ilgililerin isteğine bağlı olarak ifa edecekleri her türlü hizmet için belediye meclislerince düzenlenecek tarifelere göre ücret almaya yetkili olduğunun hükme bağlandığı, dosyanın incelenmesinden, davacı belediyenin Konya ile belde arasında çalıştırdığı yolcu otobüslerinin Konya Büyükşehir Belediyesince işletilen otubüs garajına girmeyerek, garaj dışında, yazıhanenin önünde yolcu alıp indirdiğinin, dava konusu tahakkukun garaja girmeyen otobüsler için garaja giriş-çıkış yapmış gibi değerlendirilerek ücret belirlenmesi yoluyla yapıldığının anlaşıldığı, davacı belediye Konya Büyükşehir Belediyesine ait garaj hizmetlerinden faydalanmadığından ve ücret, niteliği gereği ceza olmayıp ancak bir hizmet ifası karşılığında alınabileceğinden, hizmetten faydalanmayan davacı belediye adına yapılan garaj giriş çıkış ücreti tahakkukunda yasal isabet bulunmadığı, keza davalı idarece hazırlanarak yürürlüğe konulan Terminal ve Garajlar Yönetmeliğinde de, bu yönetmelik hilafına yapılacak hareketlere ceza verileceğinin belirlenmiş bulunduğu gerekçesiyle kabul ederek, dava konusu ücreti terkin eden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; Belediye Meclisi kararıyla belirlenen tarifeye göre yapılan tahakkukun yasal olduğu ileri sürülerek bozulması istenmektedir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun istemin reddi gerektiği yolundadır.
Savcı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ün Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan Mahkeme kararının onanmasına …- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 18.3.1999 tarihinde oybirliği ile karar verildi.