9. Daire 1997/820 E. , 1998/1162 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1997/820
Karar No: 1998/1162
Temyiz İsteminde Bulunan : …
Vekili : …
Karşı Taraf : Manisa Belediye Başkanlığı – MANİSA
Vekili : …
İstemin Özeti : Yükümlü oda tarafından düğün salonu olarak kiraya verilmek suretiyle gelir elde etmek amacıyla kullanılan gayrımenkul için, ihtirazi kayıtla verilen emlak vergisi beyannamesi üzerinden tahakkuk eden 1994 yılı emlak vergisinin tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrine karşı açılan davanın reddine dair vergi mahkemesi kararının tebliği üzerine odalarının, emlak vergisinden muaf olduğu ve bu durumun mükellefiyette hata oluşturduğu iddiasıyla düzeltme şikayet yoluyla yapılan başvurunun zımnen reddine dair işlemin iptali istemiyle açılan davayı; 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 22. maddesinde, bina ve arazi vergileriyle ilgili muaflık ve istisna hükümlerinin bu Kanuna eklenmek veya bu Kanunda değişiklik yapılmak suretiyle düzenleneceğinin belirtildiği, anılan Kanunda bu yönde açık bir hüküm bulunmadığı, 507 sayılı Kanunun ek 11. maddesiyle de birliğin kuruluş amacına uygun olarak iktisap ettiği ve kullandığı gayrımenkullerin vergiden muaf tutulduğu, olayda ise, düğün salonu olarak kiraya verilmek suretiyle gelir elde etmek amacıyla kullanılan gayrımenkulun, birliğin kuruluş amacına uygun kullanılmadığı açık olduğundan emlak vergisinden muaf tutulmasının kanunen mümkün bulunmadığı, bu durumda, mükellefiyet tesisinde ve emlak vergisi tarh ve tahakkuk ettirilmesinde bir hata bulunmadığı gerekçesiyle reddeden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; söz konusu gayrımenkulün emlak vergisinden muaf olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi :Vergi Usul Kanununun 125. maddesine göre, yargı mercilerinin karar vermiş olduğu konularda düzeltme istenilemeyeceğinden, düzeltme isteminin reddi yolunda zımnen tesis edilen işlemde yasaya aykırılık bulunmadığı için davanın reddine dair mahkeme kararının sonucu itibarıyla yerinde olduğu düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, … lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alımasına 11.3.1998 tarihinde oybirliği ile karar verildi.