9. Daire 1996/5168 E. , 1997/4121 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1996/5168
Karar No: 1997/4121
Temyiz İsteminde Bulunan : …
Karşı Taraf : Yeşil Vergi Dairesi Müdürlüğü – BURSA
İstemin Özeti : 1988 yılında biten fabrika binasına ait 2 nou harç beyannamesini vermediğinin 14.8.1995 tarihinde tesbitinden sonra beyana çağrı yazısı üzerine itirazı kayıtla veren yükümlü şirket adına tarh edilen kusur cezalı tapu harcı ve tapu harcı fazlasına ilişkin kusur cezası için uzlaşılması sonucu tahakkuk ettirilen gecikme faizinin terkini istemiyle açılan davayı; olayda tahakkuk ettirilen kusur cezalı tapu harcı ve tapu harç fazlasına ilişkin kusur cezası hakkında dava açılmadan uzlaşma sağlandığına ve böylece bahsi geçen vergiler için açılan dava da geçersiz kaldığına göre söz konusu vergiler üzerinden inşaatın bitim tarihinden itibaren 213 sayılı Yasanın 112. Maddesi hükmü uyarınca tahakkuk ettirilen gecikme faizinde yasal isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle reddeden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; 1988 yılı ölçülerine göre yapılan tarh ve tahakkukka 1988 yılından başlatılarak gecikme faizi uygulanamayacağı, uzlaşmaya varılmış olmasının, hatalı olarak hesaplanan gecikme faizinin bütünüyle kabulünü gerektirmeyeceği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun temyiz isteminin reddi gerekeceği yolundadır.
Savcı …’ın Düşüncesi : İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İncelenen dosyadan 1988 yılında inşaatı tamamlanan fabrika binası için tapu harcı ödenmediği hususu idarece 14.8.1995 tarihinde yapılan yoklama ile tesbit edilmiş ve beyana davet edilen yükümlünün itirazi kayıtla verdiği beyanname üzerine 4.9.1995 tarihinde düzenlenen ihbarname ile yapılan tapu harcı tarhiyatından sonra 31.12.1988 tarihi ile 1.9.1995 tarihleri arasında geçen süre için gecikme faizi hesaplanarak tahakkuk ettirildiği anlaşılmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunun 114. maddesine göre 1988 yılında doğan vergi alacağı için zaman aşımı süresi, 1989 yılında başlayıp 1993 yılı sonunda biteceğinden tarhiyatın yapıldığı 1995 yılında zamanaşımına uğrayan vergi aslı için V.U.Kanununun 112. maddesine göre gecikme faizi uygulanmasının yasal dayanağı bulunmadığından mahkemece davanın reddi yolunda verilen kararın bozulması gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, 1988 yılında inşaatı tamamlanan fabrika binası için 2 nolu harç beyannamesini süresinde vermediği 14.8.1995 tarihli tutanakla tesbit edilen yükümlü şirketin beyana çağrı yazısı üzerine verdiği beyanname üzerinden tahakkuk eden tapu harcı ve kusur cezalarında uzlaşılması sonucu 31.12.1988-1.9.1995 tarihleri arsında geçen süre için uygulanan gecikme faizinin terkini istemiyle açılan davayı reddeden vergi mahkemesi kararının bozulması istemine ilişkindir.
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 114. maddesinde vergi alacağının doğduğu takvim yılını takip eden yılın başından başlıyarak beş yıl içinde mükellefe tebliğ edilmeyen vergilerin zamanaşımına uğrayacağı hükmü yer almaktadır.
Dosyanın incelenmesinden yükümlü şirketin 1988 yılında inşa ettiği fabrika binası için 2 nolu harç beyannamesini vermediği ve tapu harcını ödemediği hususunun 14.8.1995 tarihli tutanak ile tesbiti üzerine beyana davet sonucu ihtirazi kayıtla verilen beyannamede beyan olunan matraha göre 4.9.1995 tarihinde ihbarname düzenlenerek tarhiyat yapıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda anılan madde hükmü uyarınca inşaatın bitim tarihi olan 1988 yılında doğan vergi alacağı için 1995 yılında yapılan tarhiyat zamanaşımına uğramış bulunmaktadır.
Bu durumda aslı zaman aşımına uğrayan alacak için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 112. maddesine göre gecikme faizi uygulanması mümkün olamayacağından tahakkuk ettirilen gecikme faizinde ve bu faizin mahkemece onanmasında yasal isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulu ile … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının bozulmasına, dosyanın anılan mahkemeye gönderilmesine 11.12.1997 tarihinde oybirliği ile karar verildi.