9. Daire         1995/3791 E.  ,  1997/193 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1995/3791
Karar No: 1997/193

Temyiz İsteminde Bulunan : Bağcılar Belediye Başkanlığı
Hesap İşleri Müdürlüğü-İSTANBUL
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Yükümlü şirketin işyerinde muhtelif reyon başlarında ışıklı ve ışıksız panolar ile ve prefabrik çadır üzerinde, satış sepetleri ve arabalarında reklamlar yapıldığının yoklama fişiyle tespit edilmesi üzerine tahakkuk fişiyle tahakkuk ettirilen kaçakçılık cezalı ilan ve reklam vergisinin ve gecikme faizinin terkini istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 12. maddesinde, belediye sınırları ile mücavir alanları içinde yapılan her türlü ilan ve reklamın ilan ve reklam vergisine tabi olduğunun hükme bağlandığı, aynı kanunun 13. maddesinde ise, ilan ve reklam vergisinin mükellefinin yurtdışından gönderilen ilan ve reklamlar dahil olmak üzere ilan ve reklamı kendi adına yapan veya yaptıran gerçek veya tüzel kişiler olduğu, ilan ve reklam işini mutad meslek olarak ifa edenlerin başkaları adına yaptıkları ilan ve reklamlara ait vergileri mükellefler adına ilgili belediyeye yatırmakla sorumlu olduğunun belirtildiği, olayda …’de yapılan denetimlerde ışıklı, ışıksız panolar ve prefabrik çadır üzerinden çeşitli ibareleri içeren, satış sepetleri ve arabalarında ise “…” ibareli reklam panolarının saptanmış olduğunun anlaşıldığı, ancak bu tür marketlerin çeşitli firmaların ürünlerini kendi markalarına göre reyonlarında satışa sunan büyük alışveriş merkezleri olduğu, bu marketden alışveriş etmek belli bir firmanın ürününü almak anlamına gelmeyeceğin, “…” sözcüğü ilan ve reklam niteliği taşımadığından anılan madde uyarınca ışıklı ve ışıksız reklamları kendi adına yapan veya yaptıran bir tüzel kişi de olmadığından salınan cezalı ilan ve reklam vergisinde yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatı terkin eden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; ilgili firma yetkililerinin izni veya özel anlaşması olmadan market içinde reklam bulundurulmayacağından ilan ve reklam vergisi tarhiyatında kanuna aykırılk bulunmadığı ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Savcı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 12. maddesinde belediye sınırları ile mücavir alanları içinde yapılan her türlü ilan ve reklamın ilan ve reklam vergisine tabi olduğu hükme bağlanmış olup, aynı Kanunun 14. maddesinin 5. bendinde, gerçek veya tüzel kişilere ait işyerlerinin içine veya dışına asılan iş sahibinin kimliği ile işin mahiyetini gösteren ve alanı 1/2 metrekareyi aşmayan ışıksız levhalardan vergi alınmayacağı, alanı 1/2 metrekareyi aşan levhelerin aşan kısmı üzerinde vergiye tabi olduğu belirtilmiştir.
Bu hükümlerden işyerlerinin içine asılan ilanlardan ilan ve reklam vergisi alınmayacağı sonucunu çıkarmak mümkün değildir. Çünkü yasa koyucu açıkça sadece işyerlerinin içine asılan ve alanı 1/2 metrekareyi aşmayan ışıksız levhaları vergiden müstesna tutmuştur.
Bu durumda mağaza, market, grosmarket gibi işyerlerinde yapılan reklamların ilan ve reklam vergisine tabi olduğu anlaşıldığından, aksi yönde verilen mahkeme kararında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, …- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 16.1.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.