Danıştay Kararı 9. Daire 1995/260 E. 1995/3586 K. 20.12.1995 T.

9. Daire         1995/260 E.  ,  1995/3586 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1995/260
Karar No: 1995/3586

Temyiz İsteminde Bulunan: Gaziler Vergi Dairesi Müdürlüğü – SAMSUN
Karşı Taraf : …

İstemin Özeti : İlaç imalatı, ihraç ve ithalatı işiyle uğraşan yükümlü şirketin Temmuz 1992 döneminde hediyelik ve eşantiyon mal teslimleri ile doktor, eczacı, ecza deposu ve hastanelere dağıtmış olduğu nümunelik ilaç teslimleri dolayısıyla katma değer vergisi hesaplamaması ve beyan etmemesi nedeniyle ikmalen ve resen tarholunan kusur cezalı katma değer vergisine karşı açılan davayı; eşantiyonlar, ticari faaliyetin idame ettirilmesi, satış hacminin arttırılması, tanıtım aracı olarak ve pazar payının arttırılması amacıyla verildiğinden 193 sayılı Kanunun 40/1 maddesine göre genel gider mahiyetinde olduğunun kabulü gerektiği ve Katma Değer Vergisi matrahına dahil edilerek tarhiyat yapılamayacağı gerekçesiyle kabul ederek cezalı tarhiyatı terkin eden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; inceleme raporuna dayalı tarhiyatın yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerekeceği yolundadır.
Savcı …’ün Düşüncesi : İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar, usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, 20.12.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.