9. Daire 1995/1972 E. , 1997/229 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1995/1972
Karar No: 1997/229
Temyiz İsteminde Bulunan :İskenderun Belediye Başkanlığı – İSKENDERUN
Vekili :
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : İnşaat müteahhitliği yapan yükümlünün bu faaliyetini yürüttüğü birbirine bitişik iki bölümden oluşan ve 12 personel çalışan işyeri için iki ayrı işyeri kabul edilmek suretiyle yapılan kaçakçılık cezalı çevre temizlik vergisi tarhiyatına karşı açılan davayı; faaliyetin birbirine bitişik iki ayrı bölümden oluşan işyerinde yapılmış olmasının sözkonusu yerin bir işyeri olarak kabul edilmesine engel olmayacağı, zira vergi düzenlenirken işyeri açısından personel sayısının dikkate alındığı, bu nedenle aynı faaliyetin icrasına tahsisli işyerinin iki ayrı bölümden müteşekkil olması nedeniyle iki ayrı işyeri olarak kabul edilmesi yerinde olmamakla birlikte, işyerinde 12 personel çalıştırılmış olması nedeniyle bu sayıya tekabul eden grubun derecesine, yani 5. grubun 3. derecesine göre vergi tarh edilmesinin yerinde olduğu, ancak meydana gelen vergi ziyaının ayrıca bir araştırma ve incelemeye gerek kalmaksızın saptanması karşısında olaya kusur cezası uygulanması icabedeceği gerekçesiyle kısmen kabul ederek vergiyi onayan, cezayı ise kusura çeviren … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; beyanda bulunmayan ve vergiyi ödemeyen yükümlü adına kesilen kaçakçılık cezasının onanması gerektiği ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …’ın Düşüncesi : İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar, usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, …- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 22.1.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.