Danıştay Kararı 9. Daire 1995/1464 E. 1997/153 K. 15.01.1997 T.

9. Daire         1995/1464 E.  ,  1997/153 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1995/1464
Karar No: 1997/153

Temyiz İsteminde Bulunan : Çankaya Belediye Başkanlığı-ANKARA
Vekili : …
Karşı Taraf : T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü-ANKARA
Vekili : …

İstemin Özeti : Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün hizmet binası için tahakkuk ettirilerek tahsil edilen çevre temizlik vergisinin terkini ile ret ve iadesi istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Kanunun mükerrer 44. Maddesinde çevre temizlik vergisinin kapsamına dahil olmayan binaların sayıldığı, bunlar arasında kuruma ait binalar sayılmamakla birlikte, 5434 sayılı Emekli Sandığı Kanununun 21. maddesinde, sandığın herçeşit menkul ve gayrimenkul malları ile hak, gelir ve alacakları ve muameleleri ve bunların tahakkuk, tahsil ve ödemelerine ait kağıt, makbuz ve ilanların herçeşit vergi resim ve harçlardan muaf tutulacağının hükme bağlandığı bu durumda kurumdan, çevre temizlik vergisinden muaf olması nedeniyle vergi tahsil edilmesinin yasal olmadığı gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatı terkin eden ve ödenen verginin ret ve iadesine hükmeden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; 2464 sayılı Kanunun mükerrer 44. maddesinde, muafiyet tanınan binaların belirtildiği, Kuruma ait binalar bunlar arasında sayılamadığından çevre temizlik vergisi istenmesinin yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun istemin reddi gerektiği yolundadır.
Savcı …’ün Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar, usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, …- lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 15.1.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.