Danıştay Kararı 9. Daire 1995/1418 E. 1996/3376 K. 05.11.1996 T.

9. Daire         1995/1418 E.  ,  1996/3376 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1995/1418
Karar No: 1996/3376

Temyiz İsteminde Bulunan : Veraset ve Harçlar Vergi Dairesi Müdürlüğü
ANKARA
Karşı Taraf : …

İstemin Özeti : …’un, Ankara Büyükşehir Belediyesinden devraldığı arsaların yükümlü Koooperatife devri sırasında tahsil edilen tapu harcının iadesi istemiyle açılan davayı; 1163 sayılı Kanunun 70. maddesi uyarınca amacı, üyesi olan Kooperatiflere arsa sağlamak olan Kooperatifler Birliğinin 2982 sayılı Kanundan yararlanarak tapu harcı ödemeden satın aldığı arsaları Birliğin üyesi olan kooperatiflere devretmesiyle anılan yasanın ihlal edildiği düşünülemiyeceğinden …’un davacı Kooperatife arsa devri nedeniyle tahsil edilen tapu harcında yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek tapu harcını ret ve iadesine hükmeden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; 2982 sayılı Kanun ile ilgili 1 seri nolu tebliğ uyarınca yükümlü Kooperatif anılan Kanundan yararlanmak amacıyla bir dilekçe vererek müracaatta bulunmadığından, Kanundaki istisna ve muafiyet hükümlerinden yararlanamayacağı ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …’ın Düşüncesi : İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’nın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar, usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına 5.11.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.