Danıştay Kararı 9. Daire 1994/2341 E. 1994/3613 K. 26.09.1994 T.

9. Daire         1994/2341 E.  ,  1994/3613 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1994/2341
Karar No: 1994/3613

Temyiz İsteminde Bulunan : Yüreğir Vergi Dairesi Müdürlüğü-ADANA
Karşı Taraf : …

İstemin Özeti : Yükümlü adına tarholunan 1989-Ağustos dönemine ilişkin kaçakçılık cezalı Katma Değer Vergisine karşı açılan davayı; uyuşmazlık konusu Katma Değer Vergisinin iade hakkı doğuran temel gıda maddeleri ve ihracat teslimine ilişkin olduğu, 3065 sayılı kanunun 29/2 maddesi hükmüne göre, Bakanlar Kurulunca vergi oranı indirilen temel gıda maddelerine ilişkin Katma Değer Vergisinin emtia satılmasa, stokta bulunsa dahi sonraki dönemlere devredilmeyip iade olunması gerektiği, olayda iadesi istenilen verginin temel gıda maddesi üretimi ile ilgili olduğunun taraflar arasında ihtilafsız bulunduğundan cezalı tarhiyatta yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek cezalı tarhiyatı terkin eden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; 24 seri nolu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinde, bir vergilendirme döneminde iade olunacak verginin o dönemdeki iade hakkı doğuran işlemlere ait bedelin % 10’u olarak hesaplanan miktardan fazla olamayacağının öngörüldüğü, buna göre yükümlü şirkete fazladan ödenen Katma Değer Vergisinin cezalı olarak tarh edilmesinde yasal isabetsizlik bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Savcı …’nun Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’un Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına 26.9.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.