8. Daire         1996/1213 E.  ,  1998/4166 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
SEKİZİNCİ DAİRE
Esas No: 1996/1213
Karar No: 1998/4166

Temyiz İsteminde Bulunan : … Belediye Başkanlığı
Vekili : …
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : … Belediyesi Hesap İşleri Müdürlüğünde memur olarak görev yapan davacının 3-4 Aralık 1994 Cumartesi-Pazar günleri Çevre Temizlik Vergisi çalışmalarında görevlendirildiği halde göreve gelmediği gerekçesiyle, 657 sayılı yasanın 125/C-a maddesi uyarınca 1/30 oranında aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada; 657 sayılı yasanın 125/C-a maddesinde, kasıtlı olarak verilen emir ve görevleri tam ve zamanında yapmamak, görev mahallinde kurumlarca belirlenen usul ve esasları yerine getirmemek eyleminin aylıktan kesme cezası ile cezalandırılacağının kurala bağlandığı, dosyanın incelenmesinden 3-4 Aralık 1994 günlerindeki çalışmalara ilişkin Başkanlık olurunun, davacıya sözlü olarak bildirildiği, 657 sayılı Yasanın 99.maddesi uyarınca davalı idarenin hafta sonunda fazla çalışma yapılması konusunda yetkisinin bulunmadığı anlaşıldığından, davacının 657 sayılı Yasanın 125/C-a maddesi uyarınca aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemde mevzuata ve hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptal eden … İdare Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Yanıt verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi … ‘in Düşüncesi: Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı … ‘ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, hafta sonu tatilinde görevlendirildiği halde göreve gelmeyen davacının 1/30 oranında aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemden doğmuştur.
657 sayılı Yasanın 99. maddesinde, memurların haftalık çalışma süresinin genel olarak 40 saat olduğu ve bu sürenin Cumartesi ve Pazar günleri tatil olmak üzere düzenleneceği kurala bağlanmış, ancak özel yasalarla yahut bu yasaya veya özel yasalara dayanılarak çıkarılacak tüzük ve yönetmeliklerle, kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkate alınmak suretiyle farklı çalışma sürelerinin tespit edilebileceği belirtilmiştir.
657 sayılı Yasanın “Fazla Çalışma Ücreti” başlıklı 178. maddesinin (B) fıkrasında, kurumların gerektiği takdirde personelini günlük çalışma saatleri dışında fazla çalışma ücreti verilmeksizin çalıştırabilecekleri ve bu durumda fazla çalışmanın her sekiz saati için personele bir gün izin verileceği öngörülmüştür.
Anılan 178.madde uyarınca hazırlanan Fazla Çalışmanın Uygulama Esaslarını Gösterir Yönetmelik 13.3.1975 gün ve 15176 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş ve bu yönetmeliğin 6. maddesinde, yapılacak fazla çalışmanın amir tarafından memura bir hafta önceden yazılı olarak bildirilmesi kurala bağlanmıştır.
Bu düzenlemeler uyarınca memurların hafta tatili olan Cumartesi ve Pazar günleri usulüne uygun olarak fazladan çalıştırılabilecekleri açıktır.
Olayımızda ise, Cumartesi ve Pazar günleri yapılacak fazla çalışmaya ilişkin 2.12.1994 günlü başkanlık olurunun, davacı ve onunla birlikte fazla çalışma yaptırılacak memurlara bir hafta önceden ve yazılı olarak bildirilmesi gerekirken Başkan Yardımcısı tarafından çalışmadan bir gün önce ve sözlü bildirildiği anlaşılmaktadır.
Öte yandan, göreve gelmeyen davacı hakkında, 657 sayılı Yasanın 128. maddesi ve Disiplin Kurulları ve Disiplin Amirleri Hakkında Yönetmeliğin 19. maddesi kuralları uyarınca, bir disiplin soruşturması açılması gerekirken, doğrudan disiplin amirince savunma alınmak suretiyle aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemde bu yönüyle de hukuka uyarlık bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49/1.maddesinde sayılan nedenlerden hiçbirisine uymayan temyiz isteminin reddine 10.12.1998 gününde oybirliği ile karar verildi.