Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2021/3848 E. , 2023/1283 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/3848
Karar No : 2023/1283
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü) – …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …Petrolcülük İç ve Dış Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Akaryakıt ithalatıçısı olan …Akaryakıt Ürünleri Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketinden tahsil edilemeyen 2015 yılının Nisan dönemine ait özel tüketim vergisi, gecikme faizi ve vergi ziyaı cezasının tahsili amacıyla davacı adına müteselsil sorumlu sıfatıyla düzenlenen ödeme emrinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …Vergi Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 11. maddesinde öngörülen müteselsil sorumluluğun, sorumlular tarafından kesilen vergilerin Hazineye intikal ettirilmemesi halinde söz konusu olacağı, verginin mükellefi tarafından ziyaa uğratıldığı ileri sürülen özel tüketim vergisinin ödenmesinden, alım-satıma taraf olan davacı yönünden müteselsil sorumluluk getirilmesinin olanaklı olmadığı, ayrıca, davalı idarece …Anonim Şirketi’nin Türkiye’de ikametgahı iş yeri, kanuni ve iş merkezi bulunmadığı ileri sürülmediği gibi 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 4. maddesinde kapsamında sorumluluk hallerinde alışını belgeleyemeyen mükellef adına tarhiyat yapılacağı düzenlendiğinden dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı; kaldı ki, Özel Tüketim Vergisi (I) sayılı Liste Uygulama Genel Tebliği’nde, müteselsil sorumluluğun cezaları kapsamadığının ve dava konusu ödeme emrinin dayanağı vergi inceleme raporlarının sonuç kısmında davacının sadece özel tüketim vergisi ve gecikme faizinden sorumlu tutulması gerektiğinin belirtilmesine karşın ödeme emrinde “müteselsil sorumluluk” kapsamında vergi ziyaı cezasına yer verilmesinin de hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.…Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 06/03/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.