Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/832 E. , 2023/1245 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/832
Karar No : 2023/1245
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Kimya Boya Sanayi İthalat İhracat Ticaret
Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem: Davacının 2010 yılına ilişkin hesap ve işlemlerinin özel tüketim vergisi yönünden incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporu uyarınca, davacı tarafından, madeni yağ üretiminde kullanılmak üzere ithal edilen veya TÜPRAŞ’ dan satın alınan baz yağların herhangi bir işleme tabi tutulmaksızın doğrudan veya basit bir karışımla teslim edilmesi nedeniyle 2010 yılının Aralık ayının (2.) dönemi için adına re’sen tarh edilen özel tüketim vergisi ile tekerrür hükümlerinin uygulanması suretiyle kesilen vergi ziyaı cezasına ilişkin işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Bozma kararı üzerine, tarhiyatın özel tüketim vergileri ve üç kat tutarında vergi ziyaı cezalarına isabet eden kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrası onanarak kesinleştiğinden, yargılamanın vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmına hasren yapıldığının açıklanmasından sonra, dosyanın incelenmesinden, davalı idarenin savunma dilekçesinde tekerrüre ilişkin evrakların E:… sayılı dosyaya ibraz edildiğinin belirtilmesi üzerine, Mahkemelerince anılan dosyada bulunan tekerrüre ilişkin belgelerin değerlendirildiği, söz konusu belgelere göre tekerrüre esas alınan cezanın 2009 yılının Ekim-Aralık dönemi geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasına ilişkin olduğunun ve 2010 yılında kesinleştiğinin anlaşıldığı, bu durumda, aynı yıl içerisinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının tekerrüre esas alınamayacak olması nedeniyle, olayda tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle arttırılan kısmının iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tekerrüre esas alınan cezanın dayanağının 2007/12 dönemi pişmanlık talebiyle düzeltme beyannamesinin verilmesinden sonra pişmanlık hükümlerinin ihlal edilmesi üzerine düzeltme fişi ile pişmanlık zammının gecikme faizine çevrilmesi ve buna istinaden vergi ziyaına sebebiyet verilmesi nedeniyle düzenlenen stopaj gelir vergisine ilişkin ihbarname olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … ‘İN DÜŞÜNCESİ : Dosyanın ve UYAP kayıtlarının birlikte incelenmesinden, … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararında, davacı adına 2007 yılının Temmuz dönemi için özel tüketim vergisi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının 16/01/2009 tarihinde tebliğ edildiği ve 25/02/2009 tarihinde uzlaşmaya varılarak kesinleştiğinin belirtildiği, yine davalı idarenin temyiz dilekçesinde tekerrüre esas alınan cezanın 2007 yılının Aralık dönemi stopaj gelir vergisine ilişkin olduğunun iddia edildiği görüldüğünden, Mahkemece tekerrür hükümlerinin uygulanmasının hukuka uygun olup olmadığının araştırılması ve anılan iddianın da değerlendirilmesi suretiyle yeniden karar verilmek üzere temyize konu kararın bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 339. maddesinin, 26/10/2021 tarih ve 31640 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7338 sayılı Vergi Usul Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 38. maddesiyle değişik halinde; vergi ziyaına sebebiyet vermekten veya usulsüzlükten dolayı ceza kesilen ve cezası kesinleşenlere, vergi ziyaı cezasında cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren beşinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar, usulsüzlükte cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren ikinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar tekrar ceza kesilmesi durumunda, vergi ziyaı cezasının yüzde elli, usulsüzlük cezasının yüzde yirmibeş oranında artırılmak suretiyle uygulanacağı, artırım tutarının kesinleşen cezadan (kesinleşen birden fazla ceza olması durumunda bunlardan tutar itibarıyla en yükseğinden) fazla olamayacağı, birinci fıkrada yer alan beş ve iki yıllık sürelerin hesabında, artırıma esas alınan cezaların kesinleşme tarihinin dikkate alınacağı belirtilmiştir.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Dosyanın ve Mahkemece atıf yapılan … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının birlikte incelenmesinden; anılan kararda, davacı adına 2007 yılının Temmuz dönemine ilişkin özel tüketim vergisi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının 26/01/2009 tarihinde tebliğ edildiği ve 25/02/2009 tarihinde uzlaşmaya varılarak kesinleştiği belirtilmiş ise de, davalı idarece tekerrüre esas alınan cezanın 2007 yılının Aralık dönemi gelir vergisine ilişkin olduğu ve söz konusu tarhiyata dair ihbarnamenin 13/11/2009 tarihinde elden tebliğ edildiğinin belirtilmesi suretiyle bu hususu kanıtlayan belgelerin dosyaya sunulduğu anlaşılmıştır.
Bu durumda, dosyaya ibraz edilen belgelere göre davacıya elden tebliğ edilerek 2009 yılında kesinleştiği tespit edilen vergi ziyaı cezalarının 2010 yılının muhtelif dönemleri bakımından tekerrüre esas alınmasında mevzuata aykırılık bulunmamaktadır. Ancak, kesinleşen birden fazla ceza olması durumunda bunlardan en yüksek olanının belirlenmesi suretiyle, Ceza Hukukunun “lehe olan kanun hükümlerinin geçmişe yürüyeceği” yolundaki temel ilkesi çerçevesinde, 213 sayılı Kanun’un 339. maddesinin 7338 sayılı Kanun’la değişik halindeki, artırım tutarının kesinleşen (tekerrüre esas alınan) cezadan fazla olamayacağı yolundaki düzenlemenin göz önünde bulundurulması gerektiğinden, belirtilen hükmün değerlendirilmesi suretiyle ulaşılacak sonucuna göre karar verilmek üzere temyize konu kararın bozulması gerekmiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13. maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere, yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06/03/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.