Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/3937 E. , 2023/260 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/3937
Karar No : 2023/260
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem: POS cihazı kullanmak suretiyle ikrazatçılık faaliyetinde bulunduğundan bahisle düzenlenen vergi inceleme raporu uyarınca, 2011 yılının Ocak ila Aralık dönemlerine ilişkin olarak re’sen tarh edilen banka ve sigorta muameleleri vergileri ve kesilen üç kat vergi ziyaı cezaları ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesinin 1. fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Kısmen bozma kararı üzerine, vergi aslı ve vergi ziyaı cezalarına hasren yapılan inceleme sonucunda; davacının ikrazatçılık faaliyetinde bulunduğu yönünde vergi tekniği raporu ile yapılan tespitler uygun görülmekle birlikte, vergi inceleme elemanınca, işlem gerçekleştiren kart sahiplerinin ifadelerinden yola çıkılarak, %3 oranında komisyon geliri elde edildiğinden bahisle aylara göre iç yüzde yöntemi uygulanmak suretiyle banka ve sigorta muameleleri vergisi matrahı belirlediği, buna karşın, pos cihazlarının kullanımından kaynaklanan ve bankalara göre değişen oranlarda uygulanabilen banka komisyon giderlerinin ise matrahın hesaplanmasında dikkate alınmadığının tespit edildiği; bu durumda, tefecilik faaliyetinde bulunduğu belirtilen davacının ne kadar faiz geliri elde ettiğinin ayrıntılı şekilde araştırılarak somut verilere dayandırılması gerekirken, pos cihazı kullanımından kaynaklanan ve banka tarafından kesilen komisyonların verginin matrahının hesaplanmasında dikkate alınmadığından, eksik inceleme ve araştırmaya dayanan vergi inceleme raporuna istinaden hesaplanan faiz geliri üzerinden yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka uygunluk görülmediği gerekçesiyle dava konusu tarh ve ceza kesme işlemlerinin iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tespit edilen faiz geliri üzerinden %5 oranında hesaplanan banka ve sigorta muameleleri vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık bulunmadığından, tesis edilen işlemlerin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Dosyanın incelenmesinden; vergi inceleme elemanınca, işlem gerçekleştiren kart sahiplerinin ifadelerinden yola çıkılarak, %3 oranında komisyon geliri elde edildiğinden bahisle aylara göre iç yüzde yöntemi uygulanmak suretiyle banka ve sigorta muameleleri vergisi matrahı belirlendiğinin tespiti üzerine, Dairemizce, pos cihazlarının kullanımından kaynaklanan ve bankalara göre değişen oranlarda uygulanabilen banka komisyon giderlerinin matrahın hesaplanmasında dikkate alınması suretiyle karar verilmesi yönündeki gerekçeyle bozulması üzerine verilen temyize konu kararda, … tarih ve … sayılı Vergi Tekniği Raporunda yer alan 2011 yılının Ocak ila Aralık aylarında değişen oranlardaki banka komisyon giderleri ile yine aynı raporda davacının elde ettiği belirtilen faiz gelirleri göz önünde bulundurularak bozma kararında belirtilen esaslar doğrultusunda yeniden yapılacak inceleme ile tarh matrahının hukuka uygunluğunun denetlenmesi gerektiğinden, bu hususlarda herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın vergi aslı ve vergi ziyaı cezalarını iptal eden mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13. maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere, yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 07/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.