Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/1940 E. , 2023/60 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/1940
Karar No : 2023/60
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Otomotiv Ticaret Limited Şirketi
(Eski Unvanı: … Otomotiv Ticaret Limited Şirketi)
VEKİLLERİ : 1- Av. …
2- Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Motorlu araç alım satımıyla uğraşan davacı şirket hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuna istianaden, bayilik sözleşmesi kapsamında ithalatçı firmalardan özel tüketim vergisi hesaplamadan satın alınan 6 (altı) adet otomobil için ithalde alış bedelini gösteren gümrük giriş beyannamesinde yer alan katma değer vergisi matrahı ile yurt içi satış faturasında yer alan satış bedeli arasında belirgin farklılıklar olduğu, özel tüketim ve katma değer vergisi matrahının eksik gösterildiğinin tespit edildiğinden bahisle, 2009 yılının Ocak, Şubat, Nisan, Ağustos ve Eylül dönemlerine ilişkin bir kat vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi tarhiyatları ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. bendine istinaden kesilen özel usulsüzlük cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Kısmen bozma kararına uymak suretiyle, bir kat vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi tarhiyatına hasren yapılan inceleme sonunda olayda, 2009 yılında ithalatçılar yönünden alış bedeli olarak getirilen ithalatta hesaplanan katma değer vergisi matrahının araçları ithalatçı firmadan bayilik sözleşmesi kapsamında edinerek nihai tüketiciye teslim eden davacı bakımından esas alınamayacağı, dosyada aksi yönde alıcı ifadesi ya da alış/satış bedellerinin doğru olmadığı hususunda başkaca somut bir tespit de bulunmadığı, ayrıca, ithalatta hesaplanan katma değer vergisi matrahının bayiler ve araçları ithalatçı firmadan edinerek nihai tüketiciye teslim eden firmalar bakımından da esas alınabilmesine imkan tanıyan ve vergilendirme döneminde yürürlükte olmayan 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 12. maddesinin 1. fıkrasına 5766 sayılı Kanun’un 19. maddesinin (d) fıkrasıyla eklenen paragrafın 6487 sayılı Kanun’un 28. maddesiyle değişik halinin olayda uygulanma imkanının bulunmadığı gerekçesiyle davaya konu işlemin cezalı tarhiyata ilişkin kısmının iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … ‘ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür. Anılan Kanun’un 50. maddesinin 4. fıkrasında, “Danıştayın bozma kararına uyulduğu takdirde, bu kararın temyiz incelemesi, bozma kararına uygunlukla sınırlı olarak yapılır.” hükmü bulunmaktadır.
Bu durumda, mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Temyiz istemine konu yapılan kararın Dairemizin 10/12/2019 tarih ve E:2019/370, K:2019/6542 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 26/01/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.