Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/1914 E. , 2023/1788 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/1914
Karar No : 2023/1788
TEMYİZ EDENLER : 1- (DAVACI) : … Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2- (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Gazlı yakıtlar ve bunlarla ilgili ürünlerin toptan ticareti faaliyetinde bulunan davacının hesap ve işlemlerinin incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi tekniği ve inceleme raporlarıyla, kayıt dışı otogaz satışlarının tespit edildiğinden bahisle, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, 2016 yılının Kasım ayının (1.) dönemine ilişkin re’sen tarh edilen özel tüketim vergisi ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; dosyaya sunulan inceleme raporlarında yer alan, özel tüketim vergisi yönünden beyanname vermeyen davacı şirketin alışlarını yasal defterlerine kaydettiği, düşük özel tüketim vergili olarak alınan tüplü/dökme LPG’nin yüksek vergili otogaz LPG olarak satılması sonucunda ortaya çıkan farkın beyan edilmediği, 65 Ton (115m3) depolama tankının bulunduğu, söz konusu miktar üzerinde bir stoklama yapılmasının imkansız olduğu, ancak bahsi geçen dönemde alınan LPG miktarının bunun üstünde olduğu, faaliyet konusu çimento, alçı, harç, kireç, mozaik, ve inşaat malzemeleri toptan ticareti olan ofis takımından başka herhangi bir emtiası bulunmayan … Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi’ne 2.260.120 kg tüplü/dökme LPG satışı yapılmasının mümkün olmadığı yolundaki tespitlerin değerlendirilmesi sonucunda dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi tarhiyatında hukuka aykırılık görülmediği; öte yandan, tekerrüre esas alınan vergi ziyaı cezalarına ilişkin fiillerin 2015 yılında işlendiği ve söz konusu cezaların 13/04/2016 tarihinde uzlaşılarak kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, olayda, tekerrür uygulanmasına ilişkin şartların oluşmadığı sonucuna ulaşıldığı gerekçesiyle bir kat vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergileri yönünden davanın reddine, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmının ise iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularına konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI : Davacı tarafından, işlemin hukuka aykırı olduğu; davalı idarece, tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.
TARAFLARIN SAVUNMALARI : Davalı idarece, savunma verilmemiş; davacı tarafından, istemin reddi gerektiği savunulmuştur.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’UN DÜŞÜNCESİ : Davacının temyiz başvurusunda harç ve posta gideri eksikliği bulunduğundan, söz konusu eksikliğin yasal süre içerisinde giderilmemesi halinde temyiz isteminden vazgeçilmiş sayılacağı hususu bildirilmesine rağmen gereği yerine getirilmediğinden, kararın redde ilişkin hüküm fıkrasının temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilmesi; kararın iptale ilişkin hüküm fıkrasına yönelik davalı idarenin temyiz isteminin reddi ile kararın anılan kısmının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
İLGİLİ MEVZUAT:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 48. maddesinin 6. fıkrasında, temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamının ödenmemiş olması halinde kararı veren merci tarafından verilecek yedi günlük süre içerisinde tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçilmiş sayılacağı hususunun temyiz edene yazılı olarak bildirileceği, verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, ilgili mercinin, kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar vereceği, bu karara karşı, tebliğ tarihini izleyen günden itibaren yedi gün içinde temyiz yoluna başvurulabileceği; 7. fıkrasında temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin ödenmemiş olduğu, dilekçenin 3. madde esaslarına göre düzenlenmediği, temyizin kanuni süre içinde yapılmadığı veya kesin bir karar hakkında olduğunun anlaşıldığı hâllerde, 2. ve 6. fıkralarda sözü edilen kararların, dosyanın gönderildiği Danıştayın ilgili dairesi ve kurulunca, kesin olarak verileceği belirtilmiştir.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Davacı tarafından temyize cevap dilekçesinde aleyhlerine olan hüküm fıkrasına karşı temyiz isteminde bulunulmakla birlikte, bölge idare mahkemesince eksik olan başvuru harcı ile posta giderinin tamamlatılması amacıyla yapılan tebligatta, eksikliğin yasal süre içerisinde giderilmesi gerektiği, aksi halinde temyiz isteminden vazgeçilmiş sayılacağı hususu bildirilmesine rağmen başvuru harç ve posta giderinin yatırılmadığının anlaşılması karşısında, kararın redde ilişkin hüküm fıkrasının temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Davalı idarenin temyiz istemine gelince;
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan bölge idare mahkemesi kararının, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmına ilişkin hüküm fıkrası aynı gerekçe ve nedenlerle uygun görülmüş olup, davalı idarenin temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, anılan hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmamıştır.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalı idarenin temyiz isteminin reddine,
2…. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Kararın redde ilişkin hüküm fıkrasının TEMYİZ EDİLMEMİŞ SAYILMASINA,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 28/03/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.