Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/1891 E. , 2023/455 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/1891
Karar No : 2023/455
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : …Vergi Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının karar harcı yönünden temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Düşük oranlı özel tüketim vergisine tabi olarak satın aldığı yağlama yağlarını, yüksek oranlı özel tüketim vergisine tabi bulunan motorine ikame olarak sattığından bahisle davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme ve vergi tekniği raporlarındaki tespitlere dayanılarak, 2012 yılının Ocak ilâ Haziran aylarının muhtelif dönemleri için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin işlemlerin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Bozma kararı üzerine, olayda, davacı tarafından satılan madeni yağların motorine ikame olarak kullanılmak suretiyle vergi ziyaına sebebiyet verildiği anlaşıldığından yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karar harcına hükmedilmemiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Karar harcına hükmedilmediğinden mahkeme kararının bu yönden bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NIN DÜŞÜNCESİ : Vergi Mahkemesince karar harcına ilişkin hüküm kurulmadığı anlaşıldığından, hüküm fıkrasına “492 sayılı Harçlar Kanunu uyarınca davacıdan 54,40 TL’den az olmamak üzere binde 4,55 nisbi karar harcının alınmasına” ibaresi eklenmek suretiyle kararın düzeltilerek onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 24. maddesinin (f) bendinde, yargılama giderlerinin kararlarda belirtilmesi gereken hususlardan olduğu hükme bağlanmış olup, dosyanın incelenmesinden, davanın reddi yolunda verilen mahkeme kararında karar harcına hükmedilmediğinin anlaşılması karşısında belirtilen husus yönünden hüküm kurulmak üzere temyize konu kararın bozulması gerekmiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. …Vergi Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:… sayılı kararının karar harcı yönünden BOZULMASINA,
3. Bozulan kısım hakkında hüküm kurulmak üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13. maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere, yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09/02/2023 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
(X) KARŞI OY :
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun “Temyiz incelemesi üzerine verilecek kararlar” başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi, “temyiz incelemesi sonunda Danıştay, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararı düzelterek onar” şeklinde (emredici) düzenlenmiştir.
Maddenin gerekçesinde, madde ile temyiz incelemesinde sadece maddi hatalarda değil, aynı zamanda yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen eksiklik ya da yanlışlıklarda da düzelterek onama kararı verilmesinin sağlandığı, uygulamada, vekâlet ücretine, yargılama giderlerine ya da faize hükmedilmesinin unutulması ya da bunların yanlış hesaplanması gibi kararın asli olmayan unsurlarında görülen bir kısım eksiklik ya da yanlışlıklar nedeniyle bozma kararları verildiği, bunun mahkeme tarafından tekrar karara bağlandığı ve yine bu kararlara karşı yeniden kanun yollarına başvurulabilmesi nedeniyle hem zaman hem emek kaybına neden olunduğunun görüldüğü, bu suretle esasa etkili olmayan konularda Danıştayın kesin karar vermesi sağlanarak uyuşmazlığın hızla sonuçlandırılmasının amaçlandığı hususlarına yer verilmiştir.
492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 54. maddesinde, vergi yargısı harçlarının (3) sayılı tarifede yazılı işlemlerden değer ölçüsüne göre nispi esas üzerinden, işlemin nevi ve mahiyetine göre ise maktu esas üzerinden alınacağı düzenlemesine yer verilmiştir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 323. maddesi gereği harç ve vekalet ücretinin yargılama giderlerinden olduğu bilinmekle, Mahkemece davacı aleyhine nisbi karar harcına hükmedilmesi gerekirken karar harcına ilişkin hüküm kurulmadığı, temyiz edilen hususun sadece harca ilişkin olduğu, diğer hususların kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Temyize konu olan Kararda yer almayan harca yönelik eksiklik, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan, düzeltilmesi mümkün eksiklik olmakla kararın düzeltilerek onanması gerektiği oyu ile, karara katılmıyorum.