Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2020/1589 E. , 2023/531 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/1589
Karar No : 2023/531
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Kimya Sanayi Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’na ekli (I) sayılı listenin (B) cetvelinde yer alan yağlama müstahzarlarının (I) sayılı listeye dahil olmayan malların imalinde kullanılması nedeniyle 2017 yılının Ağustos – Aralık dönemlerine ilişkin özel tüketim vergilerinin vergi borçlarına mahsup edilmesi talebiyle yapılan başvurunun, elektronik ortamda yapılmadığından bahisle reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …. Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 12. maddesinin 4. fıkrasında, Hazine ve Maliye Bakanlığının vergi farklılaştırmasını, verginin mükellefe veya vergiye tâbi işlemlere taraf olanlara iadesi yöntemi ile uygulamaya, teminat istemeye, bu teminatın türü, tutarı ve çözümüne ilişkin usul ve esaslar ile verginin iadesine ilişkin usul ve esasları belirlemeye yetkili olduğu kuralına yer verildiği, kişilerin birtakım haklarının kısıtlanmasını veya belli bir haktan yararlandırılmasının sınırlandırılmasını öngören düzenlemelerin, Anayasa’nın belirlediği sınırlar dahilinde, ancak, yasalarla yapılabileceği, hakkın özüne dokunabilecek bir düzenlemenin Tebliğ ile yapılması mümkün olmadığından, 4760 sayılı Kanun’da öngörülmeyen bir sınırlandırma getiren Tebliğ’e istinaden tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Özel tüketim vergisi mükelleflerinin satın alınan malların satın alma tarihini, ithal edilen malların ise ithal tarihini takip eden ay başından itibaren 12 aylık süre içinde imalatta kullanılarak yine aynı süre içerisinde bağlı bulunulan vergi dairesinden iade talebinde bulunabilecekleri, 12 ay içerisindeki kullanımlara ilişkin iade taleplerinin, bu ayı takip eden ay sonuna kadar yapılabileceği, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’na ekli (I) sayılı listenin (B) cetvelinde yer alan malların 2012/3792 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki Kararın 1. maddesi kapsamında 12 aylık imalatta kullanma ve iade talep süresinin hesabında gümrük beyannamesi tescil tarihi ve alış faturası tarihinin esas alınacağı, bu süreler geçtikten sonra iade talebinde bulunulmasının mümkün olmayacağı, iade talebinin 3A standart iade talep dilekçesi ile elektronik ortamda yapılacağı, iade talep dilekçesinde alacağın hangi borçlara mahsubunun talep edildiğinin belirtilmemesi halinde dilekçenin geçerlilik kazanmayacağı, mükellefe doğacak vergi borçları için mahsup talep etme hakkı tanınmadığı, bu sebeple standart iade talep dilekçesi süresinde verilmiş olsa bile iade talebinin süresinde yapılmış kabul edilemeyeceği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2…. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 13/02/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.