Danıştay Kararı 7. Daire 2018/5488 E. 2020/4744 K. 19.11.2020 T.

Danıştay 7. Daire Başkanlığı         2018/5488 E.  ,  2020/4744 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/5488
Karar No : 2020/4744

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Elektrikli Isıtıcı ve Cihazları ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhlerine olan kısmının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının imal ederek satışını yaptığı elektrikli ısıtıcı rezistansların 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanununa ekli (IV) sayılı listede yer aldığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden, 2005 yılının Ocak ila Aralık önemlerine ilişkin olarak tarh edilen özel tüketim vergileri ile tekerrür hükümlerinin de uygulanması suretiyle kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Kısmen bozma kararına uyularak, dosyanın ve UYAP kayıtlarının incelenmesinden; davacının imalini yaparak sattığı elektrikli rezistansların; aksam ve parça sayılıp sayılmayacağı ve ürünlerin ne kadarının bu kapsamda bulunduğunun tespiti amacıyla … Vergi Mahkemesinin E:…/…-…-…-… sayılı dosyalarında yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda; davacının imal ettiği ürünlerden “sulu ortam ısıtıcısı” ile “kömüryak rezistansı”nın özel tüketim vergisine tabi olduğu, söz konusu iki ürün dışındaki (60 adet) ürünlerin ise başka bir elektrikli cihazın aksam ve parçası olup tek başına işlev görme niteliğinin bulunmadığı, bu haliyle de özel tüketim vergisine tabi olmadığı anlaşıldığından davacı adına yapılan özel tüketim vergisi tarhiyatları ile kesilen bir kat vergi ziyaı cezalarının “sulu ortam ısıtıcısı” ile “kömüryak rezistansı”ndan kaynaklanan kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı; davacı adına kesilmiş ve 27/03/2008 tarihinde kesinleşmiş vergi ziyaı cezası bulunmakla birlikte, 01/01/2009 ve bu tarihten sonra işlenecek fiiller nedeniyle kesilecek cezalar açısından tekerrüre esas alınabileceği, oysa dava konusu vergi ziyaı cezasını gerektiren fiilin 2005 yılında işlendiğinin anlaşılması karşısında, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle arttırılarak kesilen kısmında hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle, işlemin kısmen iptaline kısmen de davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI : Dava konusu cezaların 2005 yılına ilişkin olmakla birlikte 2010 yılında tebliğ edildiği dolayısıyla tekerrür hükümlerinin uygulanmasının hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın temyize konu iptale ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyize konu iptale ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.