Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2018/5314 E. , 2020/4332 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/5314
Karar No : 2020/4332
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : Müflis … Silah Sanayi Ticaret Limited Şirketi adına İflas İdaresi …İflas Memurluğu, … İcra Müdürlüğü(… İflas)
İSTEMİN KONUSU : …Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının iptale ilişkin hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Hafif silahların imalatı ve ticareti işiyle uğraşan davacının 2005 ila 2008 yıllarında gerçekleştirdiği ses ve gaz fişeği atabilen (kuru sıkı) silah teslimlerine ilişkin inceleme sonucu düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanununa ekli (IV) sayılı listede yer alan imalatları nedeniyle özel tüketim vergisi beyanında bulunmadığı ve vergilerini ödemediğinden bahisle 2007 yılı Ocak ila Aralık dönemleri için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileriyle tekerrür hükümleri de uygulanmak suretiyle tek kat vergi ziyaı cezası kesilmesine ilişkin işlemlerin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Bozma kararına uymak suretiyle, 4760 sayılı Kanuna ekli listelerdeki eşyaların gümrük tarife istatistik pozisyon numaralarıyla veya tarife alt pozisyon numaralarıyla yer aldıkları, ayrıca bir eşyanın özel tüketim vergisinin konusuna girmesi için 4760 sayılı Kanuna ekli sayılı listelerde yer alması gerektiği belirtilmek suretiyle; olayda, Kanuna ekli (IV) sayılı listenin 93.03 pozisyon numarasında yer alan bir patlayıcının itiş gücü ile çalışan diğer ateşli silahlar ve benzeri cihazlar (spor için av tüfekleri ve tüfekler, ağızdan doldurulan ateşli silahlar, sadece işaret fişeği atmak üzere imal edilmiş tabanca ve diğer cihazlar, manevra fişeği atmak için tabanca ve revolverler, hayvan öldürmeye mahsus sürgülü silahlar, ok-atar tüfekler gibi) tanımı içerisindeki 9303.90 diğerleri alt pozisyonuna ilişkin açıklama notlarında kuru sıkı tabancalara da yer verildiğinden, eşyanın özel tüketim vergisine tabi olduğu; ancak 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 413. maddesi uyarınca Gelir İdaresi Başkanlığından veya bu hususta yetkili kılınan makamlardan, vergi durumları ve vergi uygulaması bakımından müphem ve tereddütü mucip görülen hususlar hakkında yazı ile izahat istenen hallerde yine aynı Kanun’un 369. maddesinde yetkili makamların yazı ile yanlış izahat verilmiş veya bir hükmün uygulanma tarzına ilişkin bir içtihadın değişmiş olması halinde vergi cezası kesilmeyeceği ve gecikme faizi hesaplanmayacağının belirtildiği, bu sebeple davacının imal ederek teslimini gerçekleştirdiği eşyanın özel tüketim vergisine tabi olup olmadığı hususunda İstanbul Valiliği Defterdarlık Vasıtalı Vergiler Gelir Müdürlüğünce verilen 10/06/2005 tarih 4174 sayılı muktezayla eşyaların özel tüketim vergisine tabi olmayacağının bildirildiği göz önüne alındığında, 10/06/2005 tarihinden önceki dönemler açısından vergi ziyaı cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmasa da sonraki dönemler açısından vergi ziyaı cezası kesilmesinin hukuka uygun bulunmayacağı bu hususun inceleme raporunda da belirtildiği; öte yandan 2009 dönemine ilişkin olarak davacı adına kesilen ve 2010 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezası nedeniyle 2007 dönemine ait vergi ziyaı cezalarında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gerekçesiyle, davacı adına re’sen tarh edilen vergiler yönünden davanın reddine, vergi ziyaı cezalarının iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare kesilen vergi ziyaı cezalarının ve uygulanan tekerrür hükümlerinin hukuka uygun olduğunu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın temyize konu iptale ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. …. Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyize konu iptale ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 03/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.