Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2017/1 E. , 2020/3845 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2017/1
Karar No : 2020/3845
TEMYİZ EDENLER : 1- (DAVACI) : … Lpg Dağıtım Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2-(DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, özel tüketim vergisi beyannamelerinin süresi içerisinde elektronik ortamda verilmediğinden bahisle, 2008 yılının Aralık ve 2009 yılının Ocak ilâ Aralık dönemleri için, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarına ilişkin işlemlerin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Dosyanın incelenmesinden; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesinin 2. fıkrasına 5904 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 22. maddesiyle eklenen ve 01/08/2009 tarihinde yürürlüğe giren hükmü karşısında, özel usulsüzlük cezalarının, yazılı bildirim şartı gerçekleşmeyen 01/08/2009 öncesine isabet eden kısımlarında hukuka uyarlık; anılan tarihten sonrasına isabet eden kısımlarında ise, yazılı bildirim şartı bulunmadığından hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle, özel usulsüzlük cezalarına ilişkin işlemlerin 01/08/2009 tarihinden sonrasına isabet eden kısımları yönünden davanın reddine; 01/08/2009 öncesine isabet eden kısımlarının ise iptaline karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI: Davacı tarafından, LPG ticaretiyle iştigal etmelerine karşın herhangi bir ithalat yapılmadığı dolayısıyla haklarında mükellefiyet işlemi tesis edilmesinin hukuka uygun olmadığı ve elektronik ortamda beyanname verme zorunluluğunun bulunmadığı; davalı idarece, tesis edilen işlemlerin hukuka aykırılık taşımadığı ileri sürülmektedir.
TARAFLARIN SAVUNMALARI: Davalı idarece, istemin reddi gerektiği savunulmuş; davacı tarafından savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NUN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararının, 01/08/2009 tarihinden önce 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarına ilişkin işlemlerin iptaline ilişkin hüküm fıkrası, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, davalı idare tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, sözü geçen hüküm fıkrasının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmamıştır.
Mahkeme kararının, 01/08/2009 tarihinden sonra 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarına ilişkin işlemler yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına yönelik davacının temyiz istemine gelince;
Dosyanın incelenmesinden; davacı şirketin yönetim kurulu başkanı ve münferiden imzaya yetkili olan … tarafından verilen ve mahkeme kaydına 07/09/2016 tarihinde alınan dilekçe ile temyiz isteminden vazgeçildiği anlaşıldığından, davanın reddine ilişkin hüküm fıkrası hakkında karar verilmesine gerek bulunmamaktadır.
.KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalı idarenin temyiz istemin reddine, davacının temyiz istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarına ilişkin işlemlerin 01/08/2009 öncesine isabet eden kısmının iptaline ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Kararın, 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının 01/08/2009 tarihinden sonrasına isabet eden kısımları yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına yönelik temyiz istemi hakkında KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.