Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2016/7902 E. , 2020/4071 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/7902
Karar No : 2020/4071
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: .., K: … sayılı kararının redde ilişkin hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı hakkında POS cihazını kullanmak suretiyle ikrazatçılık yaptığının tespit edildiğinden bahisle 2010 yılı Ocak ila Aralık dönemi için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının ve vergi mükellefiyetinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi tekniği raporundaki tespitler ve dosya kapsamının değerlendirilmesinden; davacı ile aralarında husumet olduğuna ya da kendi aralarında birlikte hareket ettiklerine dair hiçbir emare bulunmayan ve aksi yönde de davacı tarafından bir iddia ileri sürülmeyen 18 kişinin aynı mahiyette vermiş oldukları beyanları dikkate alındığında ikrazatçılık faaliyetinde bulunulduğu sonucuna varıldığından banka ve sigorta muameleleri vergisi yönünden tesis edilen mükellefiyet işleminde hukuka aykırılık bulunmadığı, özel usulsüzlük cezalarının ise, geçmişe dönük olarak mükellefiyet tesisi mümkün olmakla birlikte 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’ndan doğan yükümlülüklerin ancak mükellefiyet tesisi ile ve bu hususun bildiriminden itibaren başlayacağı, henüz mükellef olunmayan dönemler için elektronik ortamda beyanname verilmesinin beklenemeyeceği gerekçesiyle iptaline, vergi mükellefiyeti yönünden de kısmen davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : İkrazatçılık faaliyetinin bulunmadığı, ticari işlemlerin gerçek olduğu, hasılatın %8’ine denk gelen ifadelerin genele teşmil edildiği, varsayıma dayalı olarak tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın temyize konu redde ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının temyize konu redde ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. … TL maktu harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.