Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2016/3481 E. , 2020/4749 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/3481
Karar No : 2020/4749
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : Tasfiye Halinde … Otomotiv İnşaat Gıda Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem: Davacının 2010 yılına ilişkin hesap ve işlemlerinin özel tüketim vergisi yönünden incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca müteselsil sorumluluk hükümlerine göre 2010 yılının Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs aylarının 1 ve 2. dönemleri ile Haziran ayının 1. dönemi için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarına ilişkin işlemlerin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, şehirlerarası yük taşımacığı faaliyetinde bulunan davacının fatura aldığı ve yasal defterlerine kaydettiği … Otomotiv Metal İnşaat Petrol Ürünleri Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi’nin gerçek bir faaliyetinin olmadığı, anılan şirketce düzenlenen faturalarda belirtilen emtianın gerçekte alınıp alınmadığı konusunda raporda bir tespitin yapılmadığı, bu noktadan hareketle gerçekten alınmayan madeni yağın şirkete ait araçlarda yakıt olarak kullanılmasının mümkün olmayacağı, olmayan mala ilişkin olarak da özel tüketim vergisi tarhiyatı yapılamayacağından, sahte faturalarla belgelendirilen madeni yağ alışlarına ilişkin olarak yapılan dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konu işlemlerin iptaline karar vermiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI : Vergi inceleme raporunda açıklandığı üzere, mükellef kurumun 2010 takvim yalında bir kısım alışlarını sahte belge ile belgelendirdiği ve kurum temsilcisinin bu sahte belgelerde belirtilen madeni yağları gerçekten aldıklarını ve bir kısmını şirketin araçlarında yakıt olarak bir kısmını da araçların bakımı için kullandıklarını ifade ettiği, dolayısıyla madeni yağ olarak alınan emtiaların yakıt olarak değil motorin olarak kullanıldığı, davacının gerçekte faturasız olarak mal ve hizmet alımı yaptığı, söz konusu sahte faturaların ise daha sonra düzenlendiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Davacı şirket temsilcisinin, madeni yağları satın alındığı ve bir kısmını motorine ikame olarak kulladıkları yönündeki tutanağa bağlanan ifadesi değerlendirildiğinde, davacı hakkında, Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 13. maddesinin 2. fıkrası kapsamında müteselsil sorumluluk hükümlerinin uygulanacağı tabi olup dava konusu cezalı tarhiyatların iptali yolunda verilen kararın bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuyla; hakkında sahte fatura düzenlemekten dolayı vergi tekniği raporu bulunan firmalardan satın aldığı daha düşük tutarda özel tüketim vergisine tabi madeni yağları daha yüksek tutarda özel tüketim vergisine tabi motorine ikame olarak kullandığından bahisle 4760 sayılı Kanun’un 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca yapılan cezalı tarhiyatların iptali istemiyle dava açılmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanununun, vergi kanunlarının uygulanması ve ispatı düzenleyen 3. maddesinin (B) bendinde; vergilendirmede, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu ve yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi doğal ve açık olmayan tanık anlatımının kanıtlama aracı olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu kurala bağlanmıştır.
4760 sayılı Kanunun 13. maddesinin 2. fıkrasında, (I) sayılı listedeki malları teslim alanların, bu malları daha yüksek tutarda vergiye tâbi bir mal olarak kullanmak veya üçüncü kişilere satmak suretiyle vergi ziyaına sebebiyet vermeleri halinde, zıyaa uğratılan verginin bunlar adına tarh olunacağı ve tarhiyata 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 344. maddesine göre vergi zıyaı cezası uygulanacağı hüküm altına alınmıştır.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Yasa koyucu, 4760 sayılı Yasanın 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca (I) sayılı listedeki malları düşük tutarlı vergiye tabi bir mal olarak kullanılmak amacıyla satın alan mükelleflerin söz konusu fıkra uyarınca tarhiyata muhatap alınabilmesini, satın alınan bu malları daha yüksek tutarlı vergiye tabi bir mal olarak kullanması veya satması koşuluna bağlamıştır.
Dosyanın incelenmesinden; davacının karayolu ile şehirlerarası yük taşımacığı faaliyeti yaptığı ve haklarında sahte fatura düzenlenmekten dolayı vergi tekniği raporu bulunan … Otomotiv Metal İnşaat Petrol Ürünleri Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi’nden 2010 yılının muhtelif tarihlerinde madeni yağ satın alındığını, ödemeyi peşin yaptıklarını, faturaların sahte olduğunu bilmediklerini, yağların bir kısmının motorine ikame olarak, bir kısmını da damperli kamyonların bakımında kullandıkları yolundaki beyanı tutanağa alınmış, 4760 sayılı Kanun’un 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, kayba uğradığı sonucuna ulaşılan özel tüketim vergisinin müteselsil sorumluluk esasına göre davacıdan tahsili amacıyla davaya konu tarh ve ceza kesme işlemlerinin tesis edildiği anlaşılmıştır.
213 sayılı Kanun’un 3. maddesinin (B) bendinde yazılı kural, davacı beyanını içeren 05/12/2007 günlü inceleme tutanağının maddi delil olarak kabulünü gerektirir. Tutanağa alınan ifade, davacının madeni yağın, bir kısmının daha yüksek vergiye tabi motorin olarak kullanıldığı yolunda olduğundan, açık anlatımına göre düzenlenen inceleme raporu uyarınca, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca kayba uğrayan özel tüketim vergisinin davacıdan aranmasında hukuka aykırılık bulunmadığından, vergi mahkemesince davacının beyanı içeren tutanakta yer alan; satın aldığı madeni yağların %20 oranındaki kısmının bakım için kullanıldığı yolundaki anlatımı da göz önünde bulundurularak yapılan cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığından kanıt yükü davalı idareye yüklenerek verilen kararda isabet görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13. maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere, yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.