Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2016/2391 E. , 2020/3348 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/2391
Karar No : 2020/3348
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacıya ait 87.02 tarife pozisyonunda 9+1 kişilik minibüs cinsi aracın koltuk sökülmek suretiyle 5+1 kişilik 87.03 tarife pozisyonunda yer alan araca dönüştürüldüğünden bahisle 2008 yılının Aralık dönemi için tarh edilen vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nda, vergi oranlarının tespitinde aracın taşıma fonksiyonunun kriter olarak belirlendiği, binek otomobilleri ve esas itibarıyla insan taşımak üzere imal edilmiş diğer motorlu taşıtların 87.03 tarife pozisyonunda yer aldığı, bu pozisyonda vergilendirileceklerin; yalnız binek otomobilleri, steyşın vagonlar, yarış arabaları, arazi taşıtları, jipler v.b ile yük taşımasında kullanılıp azami ağırlığı 3,5 tonu aşmayan ve yolcu taşıma kapasitesi istiap haddinin %50’sinin altında olan motorlu araçlardan liste devamında istiap haddi ve motor silindir hacmine göre belirtilenler ve de “diğerleri” olduğu, öte yandan, “diğerleri” kategorisinde olup, motor silindir hacmi 2000 cm3’ü geçenlerin %84 oranında özel tüketim vergisine tabi bulunduğu, olayda, dava konusu araca uygulanacak özel tüketim vergisi oranının tespitinde taşıma fonksiyonunun belirlenmesinin önem arz ettiği, 03/05/2012 tarihinde yapılan tespitte; araçta yük taşıma bölümünün olmadığının, TSE belgesinde, aracın özel donanımlı 3 sıra koltuklu 5+1 kişilik N1 sınıfı kamyonet olduğunun; yine, araçta masa, TV, fax, telefon, buzdolabı, uydu anteni, expresso makinesi bulunduğunun belirtildiği, tüm bu özellikleri değerlendirildiğinde, tadilat yapılan aracın VIP tasarımlı olup 87.03 tarife pozisyonunda binek otomobilleri ve esas itibarıyla insan taşımak üzere imal edilmiş diğer motorlu taşıtlar kategorisine girdiğinin, diğer yandan, anılan tarife pozisyonunda yer verilen yük taşımada kullanılan araçlardan olmadığı gibi yalnız binek otomobilleri, steyşın vagonlar, yarış arabaları, arazi taşıtları, jipler v.b. araçlar kategorisinde de bulunmadığının anlaşıldığı, bu bağlamda, “diğerleri” alt kategorisinde motor silindir hacmi 2000 cm3’ü geçen sınıfında olduğu sonucuna varılan araç nedeniyle yapılan tarhiyat ve kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Aracının minibüsten kamyonete dönüştürüldüğü, mevcut durumun tescilli olduğu, davacının yaşlı olması nedeniyle imzasıyla düzenlenen tutanağın sağlıklı olmadığı, kabul anlamına gelmemek kaydıyla taraflarından tahsil edilebilecek en yüksek özel tüketim vergisi oranının %10 ile sınırlı bulunduğu, dava konusu vergi tarhiyatının fahiş olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde … oranında ve … TL’den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.