Danıştay 7. Daire Başkanlığı 2016/2282 E. , 2020/4430 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/2282
Karar No : 2020/4430
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının satın aldığı baz yağları motorin ikamesi olarak kullandığının vergi inceleme raporuyla tespit edildiğinden bahisle, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca 2009 yılının Şubat, Nisan, Temmuz ilâ Aralık dönemleri için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda davacıya ait faturalarda madeni yağ olarak belirtilen malın cinsinin on numara yağ olduğu, söz konusu yağların yaklaşık olarak %50’sinin yakıt olarak kullanıldığını beyan eden, davacının satın aldığı daha düşük tutarda özel tüketim vergisine tabi bir kısım madeni yağları daha yüksek tutarda özel tüketim vergisine tabi motorine ikame edilmek üzere yakıt olarak kullanarak özel tüketim vergisi yönünden vergi ziyaına sebebiyet verdiğinin sabit olduğu, dolayısıyla, 4760 sayılı Kanun’un 13. maddesi uyarınca yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı; ayrıca, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 114. maddesinde vergi alacağının doğduğu takvim yılını takip eden yılın başından başlıyarak beş yıl içinde tarh ve mükellefe tebliğ edilmeyen vergilerin zamanaşımına uğrayacağının hüküm altına alındığı, 2009 yılına ilişkin olarak tarh zamanaşımı süresinin 31/12/2014 yılında dolacak olmasına karşılık, dava konusu ihbarnamelerin bu süre dolmadan 29/12/2014 tarihinde davacıya tebliğ edildiği anlaşıldığından davacının bu iddiasının da yerinde görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Alınan yağların özel tüketim vergisinin konusuna girmediği, bu nedenle özel tüketim vergisi mükellefi olmalarının mümkün bulunmadığı, ayrıca tarh edilen vergilerin zamanaşımına uğradığı, bu nedenle yapılan tarhiyatın hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL’den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.