Danıştay Kararı 7. Daire 2016/1861 E. 2020/4412 K. 05.11.2020 T.

Danıştay 7. Daire Başkanlığı         2016/1861 E.  ,  2020/4412 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/1861
Karar No : 2020/4412

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Otomotiv Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, 2013 yılı Ekim dönemine ait 183.681,63 Türk Lirası tutarındaki katma değer vergisi borcunun özel tüketim vergisi iade alacağından mahsuben iadesi talebiyle yapılan başvurunun 151.332,49 Türk Lirası tutarındaki kısmının reddine ilişkin … tarih ve … sayılı işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davalı idare kayıtlarına 31/10/2013 tarihinde giren dilekçe ile davacı şirket tarafından 09/10/2012-31/12/2012 ve 01/01/2013-31/08/2013 dönemlerinde satın alınan proses yağlarının aynı dönemlerde plastik levha üretiminde kullanıldığı ve üretimde kullanılan mamüllere isabet eden özel tüketim vergisi tutarının mahsuben iadesinin talep edildiği görülmüş olup, yapıldığı tarih itibariyle mahsuben iade talebinin elektronik ortamda yapılma şartı bulunmadığı gibi 31/10/2013 tarihi itibariyle yapıldığı açık olduğundan, 183.681,63 Türk Lirası tutarındaki mahsup talebinin 151.332,49 Türk Lirası tutarındaki kısmının Tebliğ’de belirtilen sürede talepte bulunulmadığından bahisle reddine ilişkin işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı şirketin 31/10/2013 tarihli dilekçeyle iade talebine ilişkin belgeleri ibraz ettiği, 25/11/2013 tarihinde verdiği dilekçe ile mahsuben iade talebinde bulunduğu, 10/10/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 429 Seri Nolu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile getirilen iade-mahsup taleplerinin elektronik ortamda yapılması zorunluğuna uygun olmayan talebin reddi yolunda tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.