7. Daire 2000/2570 E. , 2001/2195 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 2000/2570
Karar No: 2001/2195
Temyiz İsteminde Bulunan: Seyhan Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : … İthalat İhracat İmalat Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
İstemin Özeti : Davacı Şirketin 1996 yılının Ağustos, Kasım ve Aralık dönemlerine ilişkin katma değer vergisi beyannamelerini vermemesi nedeniyle akdir komisyonu kararına dayanılarak salınan katma değer vergisi ve kesilen kaçakçılık cezası ile gecikme faizinin tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrinin iptali istemiyle açılan davayı reddeden … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:… sayılı kararının; dosyanın incelenmesinden, davacı Şirket ortaklarının, Japon sobası satmak amacıyla, 7.8.1995 tarihinde limited şirketi devraldıklarının, ancak çeşitli nedenlerle şirketi faaliyete geçiremediklerinin, uyuşmazlık konusu dönemlerde vergiye tabi faaliyetinin olmadığının ve davacı Şirketin, faaliyeti olduğuna dair vergi dairesince herhangi bir araştırma ve tespit yapılmadığının anlaşıldığı, bu durumda, sadece ihbarnamelere karşı dava açılmamasının vergi borcunun varlığını göstermeyeceği ve ödeme emrine karşı açılan davada ileri sürülen iddiaların “borcum yoktur” kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, mahkemece, davanın reddi yolunda verilen kararda isabet görülmediği gerekçesiyle Danıştay Onbirinci Dairesinin 14.12.1999 gün ve E:1998/4315; K:1999/5072 sayılı kararı ile bozulması üzerine, bozma kararına uyarak ödeme emrini iptal eden … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:… sayılı kararının; ihbarnamelere karşı dava açılmaması nedeniyle kesinleşen amme alacağının tahsili amacıyla ödeme emri düzenlenmesinin yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp, vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
İlk derece mahkemesi kararlarının, Danıştayca, uyuşmazlığın çözümü de gösterilerek bozulması durumunda; kararı bozulan mahkemece, bu karara uyularak yeniden verilecek kararlara karşı yapılacak temyiz başvurularının, bozma kararında yazılı esaslara uygunluğu bakımından incelenmesi gerekir.
Dosyanın incelenmesinden, temyize konu vergi mahkemesi kararının, Danıştay Onbirinci Dairesinin açıklanan nitelikteki bozma kararına uyularak verildiği anlaşıldığından, istemin reddine ve kararın onanmasına, 12.6.2001 gününde oybirliği ile karar verildi.