Danıştay Kararı 7. Daire 1999/844 E. 1999/2943 K. 16.09.1999 T.

7. Daire         1999/844 E.  ,  1999/2943 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1999/844
Karar No: 1999/2943

Temyiz İsteminde Bulunan : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : … Dayanıklı Tüketim Malları Pazarlama Gıda İnşaat
Turizm Ticaret Limited Şirketi
İstemin Özeti : 16.4.1998 tarihli Türkiye Ticaret Sicili Gazetesi’nde ilan edilen sermaye artırımına ilişkin olup, 488 sayılı Damga Vergisi Kanununda öngürülen ödeme süresi geçirildikten sonra, vergi dairesince herhangi bir bildirimde bulunulmadan davacı kurumca kendiliğinden, 15.9.1998 tarihli dilekçeyle başvurularak aynı tarihte gecikme faiziyle birlikte ödenen damga vergisi için kesilen kusur cezasını; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 341’inci maddesi hükmü ile Damga Vergisi Kanununun 22’nci maddesinin (a) fıkrası hükmü açıklandıktan sonra, olayda, vergi dairesince herhangi bir bildirimde bulunulmadan, yükümlü kurumca söz konusu damga vergisi gecikme faiziyle birlikte kendiliğinden ödenildiğinden kusur cezası kesilmesini gerektirecek bir vergi zıyaından söz edilemeyeceği, bu itibarla kesilen kusur cezasında isabet görülmediği gerekçesiyle kaldıran …Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:… sayılı kararının; olayda her ne kadar yükümlü kurumca kendiliğinden ödeme yapılmış ise de, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 30 ve 341’inci maddesi hükmü uyarınca kusur cezası kesilmesinin yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’nın Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp, vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına, 16.9.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.