7. Daire 1999/2503 E. , 2000/1003 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1999/2503
Karar No: 2000/1003
Temyiz İsteminde Bulunan:Başbakanlık Gümrük Müsteşarlığı adına Adnan Menderes Havalimanı Giriş Gümrük Müdürlüğü
Karşı Taraf : … Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği
Vekili : Av. … – Av. …
İstemin Özeti : … sayılı … geçerlilik tarihli A.T.A karnesiyle geçici olarak ithal edilen eşyaların süresinde yurt dışı edilmediğinden bahisle, A.T.A sözleşmesinin 6’ncı maddesinin 1’inci ve 2’nci fıkralarına istinaden kefil kuruluş adına tahakkuk ettirilen gümrük vergi ve resimlerine ilişkin itirazın reddine ilişkin işlemi; A.T.A sözleşmesinin 6’ncı maddesinin 4’üncü fıkrasında “Eğer teminat veren müesseseden karnenin geçerlik süresinin bitiminden itibaren 1 yıl içinde talepte bulunulmamışsa, gümrük makamları bu maddenin 1’inci paragrafında belirtilen meblağın ödenmesini, teminatı veren müesseseden hiçbir surette isteyemezler.” hükmünün yer aldığı; karnenin geçerlilik süresinin ise, … tarihine kadar olduğu, bu durumda, 24.5.1994 tarihine kadar talepte bulunulması gerekirken, belirtilen tarihten daha sonra talepte bulunulması sebebiyle kefil kuruluşun sorumlu tutulamayacağı; öte yandan, 1615 sayılı Gümrük Kanununun 86’ncı maddesinde öngörülen üç yıllık zaman aşımı süresinden sonra tahakkuk yapılamayacağı, Danıştay Yedinci Dairesinin 23.9.1997 gün ve 1997/3052 sayılı kararının da bu yönde olduğu gerekçesiyle iptal eden …’inci Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:… sayılı kararının; davacı Kurumun kefaletiyle yurda getirilen eşyaya ilişkin Gümrük Kanununun 86’ncı maddesinin uygulanamayacağı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği yolundadır.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp, vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
1615 sayılı Gümrük Kanununun 4’üncü Ayrımının geçici kabul geçici muaflık rejimini düzenleyen dördüncü bölümünde yer alan 119’uncu maddesinin 11’inci fıkrasında, yabancı memleketlerde oturanlar ve sanat sahipleri ile işçilerin sanatlarını icra için Türkiye’ye gelişlerinde beraberinde getirdikleri veya kendilerinden bir ay önceki veya bir ay sonraki süreler içerisinde kendi adlarına veya Türkiye’de ilgili olduğu müessese adına gönderilen ve bir yıl içerisinde çıkarılan, kendilerine mahsus cihaz ve aletleriyle takımlarının vergilerinin teminata bağlanacağı belirtilmiş; eşyaların kabulü için A.T.A Karneleri Hakkında Gümrük Sözleşmesinin 6’ncı maddesinin 1’inci fıkrasında da; her teminat veren müessesenin, kurulduğu memleketin gümrük makamlarına karneyi veren müessese tarafından çıkarılan A.T.A. karnesi ile o memlekete ithal edilen eşya hususunda geçici kabul veya transit için tespit edilmiş şartlara riayet edilmemiş olması halinde, giriş vergileri ve ödenmesi gereken sair meblağı ödemeyi taahhüt edeceği hükmüne yer verilmiştir.
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 54, 55 ve 56’ncı maddelerinde ise, ödeme müddeti içinde ödenmeyen kamu alacaklarının cebren takip ve tahsiline ilişkin düzenlemeler yer almıştır.
Dosyanın incelenmesinden; geçici muaflık rejimine tabi olarak yurda girişi yapılan ve gümrük vergi ve resimleri teminata bağlanan eşyanın, yurt dışı edildiğinin kanıtlanamadığından bahisle, söz konusu gümrük vergi ve resimlerinin %10 fazlasıyla tahsili amacıyla kefil kuruluş olan davacı adına temyize konu kararla iptal olunan işlemin tesis edildiği anlaşılmıştır.
Yukarıda değinilen mevzuat hükümlerine göre, geçici olarak ithal edilen eşyaların gümrük vergi ve resimlerinin giriş esnasında teminata bağlanması nedeniyle söz konusu vergilerin yeniden tahakkuku gerekmeyeceğinden, Gümrük Kanununun 86’ncı maddesinin olaya uygulanması mümkün değildir. Bu sebeple mahkeme kararının tahakkuk zaman aşımına ilişkin gerekçesi yerinde değil ise de, idarece, yukarıda anılan Sözleşmenin 6’ncı maddesinin 4’üncü fıkrası uyarınca, karnenin geçerlilik süresinin bitiminden itibaren bir yıl içinde, davacı Birlikten herhangi bir talepte bulunulmaması nedeniyle, dava konusu işlemin iptali yolunda verilen kararda sonucu itibarıyla isabetsizlik görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddine, mahkeme kararının onanmasına, 11.4.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.