7. Daire 1998/1705 E. , 1999/152 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1998/1705
Karar No: 1999/152
Temyiz İsteminde Bulunan : … Vergi Dairesi Başkanlığı
Karşı Taraf : …Bankası T.A.O.
Vekili : Av. …
İstemin Özeti : 1992 yılının Ağustos dönemine ilişkin banka ve sigorta muameleleri vergisine ilişkin gecikme faizinin tahsili amacıyla davacı adına tesis edilen işlemi; dosyanın incelenmesinden, davacı adına ihtirazi kayıtla verilen beyannamede bildirilen çekincenin reddi üzerine tahakkuk ettirilip ödenen banka ve sigorta muameleleri vergisinin, yargı kararı nedeniyle düzeltme fişiyle iadesinden sonra kanun yolları aşamasında iadeye esas kararın bozulması üzerine davacı tarafından düzenlenen tahakkuk fişine göre yeniden ödenmesi sırasında gecikme faizi istenildiğinin anlaşıldığı, 213 sayılı Kanunun 112’nci maddesinden bahisle, maddedeki düzenlemeden, 112’nci maddeye göre gecikme faizi uygulanabilecek vergilerin, yükümlüler adına ikmalen, resen veya idarece tarh edilmiş vergiler olduğu ve yükümlüler adına ihtirazi kayıtla da verilmiş olsa kendi beyanları üzerinden tahakkuk ettirilen vergilere Vergi Usul Kanununun 112’nci maddesine göre gecikme faizi uygulamasına yasal olanak bulunmadığı, bu itibarla, davacının ihtirazi kayıtla yasal süresinde beyan ederek ödediği verginin yargı kararına istinaden iadesi ve yine kesinleşmiş yargı kararına göre de tekrar vergi dairesine ödenmesi sırasında bu vergiye ilişkin olarak gecikme faizi istenmesinde yasal isabet görülmediği gerekçesiyle iptal eden …. Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:…sayılı kararının; Vergi Usul Kanununun 112’nci maddesi uyarınca davacı adına hesaplanan gecikme faizinde isabetsizlik bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi …’un Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp, vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle, gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına, 27.1.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.