Danıştay Kararı 7. Daire 1997/4500 E. 1997/4180 K. 24.11.1997 T.

7. Daire         1997/4500 E.  ,  1997/4180 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1997/4500
Karar No: 1997/4180

Temyiz İsteminde Bulunan : Taşıtlar Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : … A.Ş.
Vekilleri : Av. …- Av. …
İstemin Özeti : 4000 sayılı Yasanın 1’inci maddesi hükmüne göre PTT Genel Müdürlüğü ile davacı şirket arasında düzenlenen 8.11.1995 günlü protokolle PTT Genel Müdürlüğünden davacı şirkete devredilen taşıtlara ait taşıt alım vergisinin ödenmediğinden bahisle davacı kurum adına tarh edilen kusur cezalı taşıt alım vergisini; dosyanın incelenmesinden, 4000 sayılı Yasa uyarınca PTT Genel Müdürlüğü ile … A.Ş. arasında yapılan 8.11.1995 günlü protokol ile Posta İşletmesine ait bazı taşıtların davacı şirkete devredildiğinin, devir sırasında taşıt alım vergisi ödenmediğinin tespiti üzerine dava konusu kusur cezalı taşıt alım vergisi tahakkuku yapıldığının anlaşıldığı, 18.6.1994 tarihinde yürürlüğe giren 4000 sayılı Yasanın 3’üncü maddesi ile 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanununa eklenen geçici 1’inci maddeye göre, Türkiye Cumhuriyeti Posta Telgraf ve Telefon İşletmesi Genel Müdürlüğünün telekomünikasyonla ilgili hizmetlerini yürüten personel ile taşınır ve taşınmaz mallarının, her türlü araç ve cihazlarının, hak ve alacakları ile borçlarının … Anonim Şirketi’ne devredildiği, bununla ilgili devir işlemlerinin bir protokolle sağlanacağı, kuruluşlar arasında devirle ilgili işlemlerin her türlü vergiden muaf olduğunun belirlendiği, yukarıda açıklanan hüküm uyarınca, adı geçen kuruluşlar arasında protokole bağlı olarak yapılan devirle ilgili işlemler her türlü vergiden muaf olduğundan, devredilen taşıtların da taşıt alım vergisinden muaf olacağı; her ne kadar; 1318 sayılı Yasada özel kanunla devredilen taşıtların, taşıt alım vergisinden muaf olduğu yolunda bir düzenleme bulunmamakta ise de, özel kanunun genel kanuna göre; sonra yürürlüğe giren kanunun da daha önce yürürlüğe giren kanuna göre öncelikli olarak uygulanmasının genel hukuk kuralı olduğu; aksine bir uygulamanın, yani Finansman Kanunundan daha sonraki bir tarihte yürürlüğe giren yasa ile getirilen muafiyet ve istisnaların kabul edilmemesinin düşünülemeyeceği, buna göre daha sonraki tarihte yürürlüğe giren özel kanunda yer alan muafiyet ve istisna hükümleri ele alındığında, davacı şirkete devredilen araçlar için vergi vergi alınamayacağı gerekçesiyle terkin eden …. Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:…sayılı kararının; 1318 sayılı Yasada yer almayan istisna ve muafiyetler uygulanamayacağından ve 4000 sayılı Yasa ile devredilen taşıtların vergiden muaf olacağına ilişkin olarak 1318 sayılı Yasaya hüküm konulmadığından, PTT Genel Müdürlüğünden davacı şirkete devreden taşıtlar için yapılan kusur cezalı tahakkukun yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Uyuşmazlık konusu olayda, PTT Genel Müdürlüğü tarafından 4000 sayılı Yasa uyarınca davacı şirkete devredilen taşıtlar nedeniyle salınan taşıt alım vergisi ve kesilen kusur cezasını terkin eden vergi mahkemesi kararının temyizen bozulması istenilmektedir.
Olayda hukuki zorunluluktan doğan bir devir söz konusu olup, Finansman Kanunundan sonra çıkarılan ve bu konuda özel kanun olan 4000 sayılı Yasa uyarınca, söz konusu devir işlemleri her türlü vergiden muaf olduğundan, taşıtların davacı şirkete devri işlemlerinin taşıt alım vergisinden muaf tutulması gerektiği cihetle, yapılan cezalı tarhiyatta isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile cezalı tarhiyatın terkini yolundaki vergi mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine, kararın onanmasına, 24.11.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.