7. Daire 1997/2999 E. , 1997/3154 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1997/2999
Karar No: 1997/3154
Kararın Düzeltilmesini İsteyen : Bağ-Kur Genel Müdürlüğü
Vekili : Av. …
Karşı Taraf : Yeğenbey Vergi Dairesi Müdürlüğü
İstemin Özeti : Bağ-Kur Genel Müdürlüğünün sahibi bulunduğu taşıtlara ait olup, ihtirazi kayıtla ödenen 1995 yılı motorlu taşıtlar vergisi birinci taksidinin iadesi istemiyle açılan davada; 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanununun 4’üncü maddesine 24.3.1988 gün ve 3418 sayılı Kanunla eklenen fıkrada, motorlu taşıtlar vergisi ile ilgili muaflık ve istisna hükümlerinin, bu kanuna hüküm eklemek veya bu kanunda değişiklik yapılmak suretiyle düzenleneceğinin belirtildiği, 1479 sayılı Bağ-Kur Kanununun 14.3.1985 gün ve 3165 sayılı Kanunla değişik 20’inci maddesinin (a) fıkrasında ise, kuruma ait taşınır ve taşınmaz mallar ile bunların alım ve satım işlemlerinin ilgili kanunlarda kurumun adı ve kuruluş kanununun tarih ve sayısı yazılı olmasa dahi ithalde alınan vergi ve resimler dahil her türlü vergi, resim ve harçlar ile kurumun doğrudan doğruya hizmetlerinden faydalanmadığı fon ve kuruluşlara katkı paylarından muaf olduğunun belirtildiği, maddede yer alan bu ifade karşısında Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanununda muafiyet kapsamına alınmayan Bağ-Kur’a ait araçların motorlu taşıtlar vergisinden muaf tutulması gerektiği, gerek muafiyet hükmünün düzenleniş biçimi, gerekse Bağ-Kur Kanununun özel bir kanun olma niteliği karşısında, 197 sayılı Kanunun 4’üncü maddesine eklenen fıkrada yer alan, bu kanunda yer almayan istisna ve muaflıkların hükümsüz olduğu şeklindeki hükmün, Bağ-Kur Kanunu ile getirilen muafiyet hükmünü etkileyeceği düşüncesini benimsemenin mümkün olmadığı gerekçesiyle itirazi kayıtla ödenen motorlu taşıtlar vergisinin iadesine ilişkin … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:…sayılı kararını bozan Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 17.10.1996 gün ve E:1996/1067; K:1996/3185 sayılı kararının; 1479 sayılı kanununun 20’nci maddesinin kurumlarına muafiyet tanıma amacına yönelik olduğu, Bağ-Kur Kanununun özel bir kanun olması nedeniyle olaya bu kanun hükmünün uygulanması gerektiği ileri sürülerek düzeltilmesi istenilmektedir.
Savunmanın Özeti :İstemin reddi gerektiği yönündedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Kararın düzeltilmesi isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi : Kararın düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54. maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Karar düzeltme dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54’üncü maddesinin (c) fıkrasına uygun görüldüğünden, Danıştay Dokuzuncu Dairesince verilen 17.10.1996 gün ve E:1996/1067; K:1996/3185
sayılı karar ortadan kaldırıldıktan sonra temyiz isteminin esası incelendi:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine, kararın onanmasına, 25.9.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.