7. Daire 1997/2771 E. , 1999/973 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1997/2771
Karar No: 1999/973
Temyiz İsteminde Bulunan : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : …Bankası T.A.Ş.
Vekili : Av. …
İstemin Özeti : Davacı banka tarafından yapılan repo işlemleri sırasında düzenlenen repo teyit formunun bankada kalan ve “bilgisayar çıktısıdır, imza gerekmez” şerhi düşülerek imzalanmayan suretinin nüsha olduğu ve vergiye tabi tutulması gerektiğinden bahisle 1994 yılının 1 ila 10’uncu aylarına ilişkin olarak yapılan kaçakçılık cezalı damga vergisi tarhiyatını; 488 sayılı Damga Vergisi Kanununun 1’inci maddesini açıklayarak, düzenlenen kağıtların damga vergisine tabi olabilmesi için, bu kağıtların herhangi bir hususu ıspat veya belli etmek için ibraz edilebilme özelliğine sahip bulunması gerektiği, olayda damga vergisine tabi tutulan belgenin imzasız bir suret olduğu gerekçesiyle kaldıran …. Vergi Mahkemesinin …gün ve E:…; K:… sayılı kararının; repo teyit formunun iki nüsha düzenlenmesi zorunlu bulunan bir belge olduğu, bankada kalan nüshanın imzalanmamasının önemli olmadığı, taahhütname niteliğindeki belgenin damga vergisine tabi olması gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi: Uyuşmazlık konusu olayda, repo işlemleri için kanunen iki nüsha olarak düzenlenmesi gereken repo teyit formunun bankada kalan ikinci nüshasından damga vergisi hesaplanmadığının inceleme ile tespiti üzerine salınan damga vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını terkin eden vergi mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
488 sayılı Damga Vergisi Kanununda bu kanuna ekli I sayılı tabloda yazılı kağıtların damga vergisine tabi olacağı, bu konudaki kağıtların yazılıp imzalanmak veya imza yerine geçen bir işaret konmak suretiyle düzenlenen ve herhangi bir hususu ispat veya belli etmek için ibraz edilebilecek belgeler olduğu belirtilmiştir.
Olayda, vergisi uyuşmazlık konusu olan repo teyit formunun hukuki özelliğine gelince; repo işlemlerini düzenleyen 3794 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun verdiği yetkiye müsteniden menkulleri geri alma veya satma taahhüdü ile alım satımı hakkında Seri No V/7 sayılı Tebliğde; menkul kıymetinin satış bedelinin geri satın alış bedelinin ve tarihinin taraflarca düzenlenecek teyit formlarında yer alacağı, tarafların bu hususlarda anlaştıktan sonra ikişer nüsha teyit formu düzenleyerek bir nüshayı karşı tarafa göndereceği, bir nüshayı da kendilerinde saklayacağı belirtilmiştir.
Görüldüğü gibi, repo teyit formu kanunen iki nüsha olarak düzenlenmesi gereken ispat edici bir vesikadır ve kaç nüsha düzenleneceği mükelleflerin ihtiyarına bırakılmamıştır.
Zira repo teyit formunun bankada kalan ikinci nüshasının, bankanın (dahili muamelelerinde değil) repo işlemlerini vergi dairesine ya da ilgili kurumlara (Merkez Bankası,SPK gibi) ispat etmek amacıyla düzenlenmesi tebliğ tarafından zorunlu kılınmıştır.
Dosyanın incelenmesinden,davacı bankanın yaptığı repo işlemlerinde kanunen düzenlemek zorunda olduğu iki nüsha repo teyit formunun bilgisayar çıkıntısı şeklinde iki nüsha oarak düzenlediği ve birinci nüshasını imzalayarak müşterisine verdiği ve bu nüsha üzerinden damga vergisini ödediği,ikinci nüshayı ise kopye (suret) kabul etmek suretiyle bu nüsha üzerinden damga vergisi hesaplanmadığı ve ikinci nüshaya “bilgisayar çıkıntısıdır imza gerekmez” ibaresinin konulduğu anlaşılmaktadır.
Suret,dahili muamelelerde kullanılmak üzere düzenlenir ve bunların düzenlenip düzenlenmemesi kişilerin ihtiyarına bırakılmıştır.Bu haliyle ispat edici özelliği olmaması nedeniyle damga vergisi mevzuu dışında bırakılmıştır. Ancak, olayda iki nüsha düzenlenmesi kanunen zorunlu ve iki nüshası da ispat edici bir vesika olan ve repo işleminin vergi dairesine veya diğer kurumlara (Merkez Bankası ve Sermaye Piyasası Kurulu gibi) ispat etmek amacıyla ibraz edilmek zorunluluğu bulunan repo teyit formlarının iki örneği de nüsha olarak düzenlenmek zorunda olup, damga vergisine tabidir. Bunun davacı banka tarafından suret olarak nitelendirilmesi,hukuki özelliği itibarıyla nüsha olma niteliğini kaldırmaz.
Netice olarak davacı banka tarafından düzenlenen “repo teyit formunun” her iki nüshası üzerinden damga vergisi ödenmesi gerektiğinden salınan cezalı vergide isabetsizlik görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulü ile vergi mahkemesi kararının bozulması gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle, gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına, 9.3.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.