7. Daire 1997/2759 E. , 1998/3398 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1997/2759
Karar No: 1998/3398
Temyiz İsteminde Bulunan : …
Karşı Taraf : …Vergi Dairesi Müdürlüğü
İstemin Özeti : Davacı adına tahakkuk eden ek motorlu taşıtlar vergisinin süresinden sonra ödenen kısmı için gecikme zammı hesaplanıp tahsil edilmesi yolunda tesis edilen işlemin iptali istemiyle açılan davayı; 6183 sayılı Kanunun 51’inci maddesi ile 3986 sayılı Kanunun 9’uncu maddesinden bahisle, dosyanın incelenmesinden, uyuşmazlık konusu taşıta ilişkin ek motorlu taşıtlar vergisinin 27.7.1994 tarihinde davacının beyanı üzerine 31.960.000.- lira olarak …Bankasına ödendiği, bilahare vergi dairesince ek motorlu taşıtlar vergisinin eksik ödendiği hususunun tespiti sonucu 64.360.000.- lira vergi aslı ile 238.775.000.- lira tutarında gecikme zammının ödenmesinin istenilmesi üzerine davacı tarafından 17.12.1996 tarihinde söz konusu tutarların ödendiği ve aynı gün vergi dairesine başvurularak iadesinin istenildiği, ancak iade isteminin reddi üzerine gecikme zammının tahsili yolunda tesis edilen işlemin iptali istemiyle işbu davanın açıldığının anlaşıldığı, savunma dilekçesine ekli …Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği tarafından yayımlanan ve 31.12.1993 tarihi itibarıyla geçerli olan kasko değerinin 1.204.000.000.- lira olduğu, dolayısıyla, bu araç nedeniyle 96.320.000.- lira tutarında ek motorlu taşıtlar vergisi ödenmesi gerektiği hususu çekişmesiz olup, bu durumda, 7.7.1994 tarihinde … Bankasına davacının kendi beyanı üzerine ödediği vergi 31.960.000.- lira olduğundan, fark olarak 64.360.000.- lira ödenmesi gerektiği, davacı dava dilekçesinde her ne kadar eksik ödemeden haberi olmadığını ve kusurlandırılamayacağını ileri sürmekte ise de; aracın değeri ve buna bağlı olarak ödenmesi gereken ek motorlu taşıtlar vergisinin davacı tarafından beyanname verilmek suretiyle eksik ödenmesi karşısında, konuyu düzenleyen yasa ve tebliğin açık hükümleri nedeniyle, bu iddiada isabet görülmediği, bu itibarla, eksik ödendiği tespit edilen ek motorlu taşıtlar vergisine 6183 sayılı Yasanın 51’inci maddesi uyarınca amme alacağının zamanında ödenmemiş olması nedeniyle uygulanan ve tahsil olunan gecikme zammından mevzuata aykırılık görülmediği gerekçesiyle reddeden …. Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:… sayılı kararının; vergi dairesinin ek motorlu taşıtlar vergisinin eksik ödendiğini geç farketmesinin sorumluluğunun kendilerine yükletildiği, ek motorlu taşıtlar vergisinin eksik ödenmesine ödenecek verginin tutarını hesaplayan … Bankasının sebep olduğu, bilirkişi incelemesi yapılmaksızın karar verildiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi …’un Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’nun Düşüncesi: 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında; temyiz incelemesi sonunda Danıştay’ın; a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması, b) Hukuka aykırı karar verilmesi, c) Usul hükümlerine uyulmamış olunması sebeplerinden dolayı incelenen kararı bozacağı öngörülmüştür.
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen hususlar, yukarıda belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymadığı gibi, mahkeme kararının dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, bu kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte de görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına; hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 4.8 oranında ve … liradan az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz edenden alınmasına, 20.10.1998 gününde oybirliği ile karar verildi.