7. Daire 1997/2620 E. , 1998/2998 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1997/2620
Karar No: 1998/2998
Temyiz İsteminde Bulunan : …
Karşı Taraf : …Veraset ve Harçlar Vergi Dairesi Müdürlüğü
İstemin Özeti : Davacının murisinden veraseten intikal eden kooperatif hisseleri için, kooperatife ödenen aidat toplamı esas alınarak takdir komisyonunca takdir edilen matrah üzerinden yapılan kusur cezalı veraset ve intikal vergisi tarhiyatının iptali istemiyle açılan davayı; 7338 sayılı Veraset ve İntikal Vergisi Kanununun 1’inci maddesinde, Türkiye Cumhuriyeti tabiiyetinde bulunan şahıslara ait mallar ile Türkiye’de bulunan malların veraset tarikiyle veya herhangi bir suretle olursa olsun ivazsız bir tarzda bir şahıstan diğer şahsa intikalinin veraset ve intikal vergisine tabi olduğu, 10’uncu maddesinde, veraset ve intikal vergisinin matrahının, intikal eden malların Vergi Usul Kanununa göre bulunan değerleri olduğu, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 289’uncu maddesinde de, bu bölümde yazılı olmayan veyahut yazılı olup da kendi ölçüleriyle değerlenmesine imkan bulunmayan iktisadi kıymetlerden bina ve arazinin vergi değerleriyle, diğerlerinin, varsa borsa rayici, yoksa mukayyet değerleriyle, o da yoksa emsal bedeliyle değerleneceği hükümlerinin yer aldığı, olayda, 22.4.1994 tarihinde vefat eden muristen kanuni mirasçılarına veraseten intikal eden kooperatif hisselerinin karşılığı olarak, ölüm tarihine kadar muris tarafından 2.713.109.199.- lira ödendiğinin, takdir komisyonu tarafından, ödenen bu tutarın vergi matrahı olarak aynen takdir edildiğinin, varisler tarafından ise, kooperatif hissesi olarak emlak vergi değerinin beyan edildiğinin anlaşıldığı; bu duruma göre, özel bir durum gösteren olayda, veraset ve intikal vergisi tarhına esas matrah olarak kooperatife ödenmiş bulunan aidat toplamlarının beyan edilmesi gerekirken, ortada, intikal etmiş bir taşınmaz bulunmadığı halde, emlak vergisine esas değerinin beyan edilmesinde yasaya uyarlık görülmediği, bu itibarla, idarece tesis edilen işlemde isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle reddeden …. Vergi Mahkemesinin … günlü, E:…; K:…sayılı kararının; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 289’uncu maddesi belirtilerek, olayda, kendi ölçüleriyle değerlendirilmesine imkan bulunmayan iki adet iktisadi kıymet bulunduğu, bunlardan birinin gayrimenkul birinin ise kooperatif hissesi alacağı ve borçları olduğu, bunların ise, kanun gereği vergi değerleriyle değerlenmesi gerektiği, mahkemenin, murisin kooperatife olan borçlarını dikkate almadığı, öte yandan, kooperatifin bir anonim şirket statüsünde olması nedeniyle, şirket bilançosunun aktif ve pasifleriyle değerlenerek hisseye isabet eden meblağın bulunması gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ün Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp, vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına; hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 4.8 oranında ve … liradan az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz edenden alınmasına, 23.9.1998 gününde oybirliği ile karar verildi.