7. Daire 1995/2451 E. , 1996/4399 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No: 1995/2451
Karar No: 1996/4399
Temyiz İsteminde Bulunan : Başbakanlık Gümrük Müsteşarlığı
Karşı Taraf : … Sanayi ve Ticaret A.Ş.
Vekili : Av. …
İstemin Özeti : İskenderun Giriş Gümrük Müdürlüğünde tescilli 15.6.1990 gün ve … sayılı giriş beyannamesi ile 90/1 sayılı İhracatı ve Döviz Kazandırıcı Faaliyetleri Teşvik Tebliğinin 17. ve 23. maddelerine göre gümrük vergi ve resimlerinden muafen ithal edilen eşya için , Tebliğde öngörüldüğü şekilde, 3 ay içinde idareye başvurunun yapılmadığından bahisle, tahakkuk ettirilen damga vergisi ile gecikme faizini; 90/1 sayılı İhracatı ve Döviz Kazandırıcı Faaliyetleri teşvik tebliğinin 17. ve 23. Maddelerinden bahsedilerek, dosyanın incelenmesinden, olayda, yükümlü şirketin imalatçı-ihracatçı olarak aldığı ihracatı teşvik belgesinin ithalatın gerçekleşmesi üzerine 8.5.1990 tarihinde kapatılmasından sonra, tebliğin 17. maddesinde öngörüldüğü şekilde 3 aylık süre içinde 15.6.1990 tarihinde tescil edilen beyanname ile işletme ihtiyacı malzemesinin ham maddesi olarak kullandığı “filtre kağıdı” isimli eşyayı ithal ettiğinin anlaşıldığı, bu durumda yükümlü şirket adına yapılan tahakkukta yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle terkin eden …Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…; K:…sayılı kararının; yükümlü şirketin, 90/1 sayılı Tebliğin 17. maddesine göre gümrük vergi ve resimlerinden muafen ithalat yapabilmesi için, teşvik belgesinin kapatılmasından sonra 3 ay içinde idareye başvurarak izin alması veya ithal edilen eşyalar için yeni bir teşvik belgesi alması gerektiği, yükümlü şirketin böyle bir başvurusu olmadığından gümrük vergi ve resimlerinin tahsil edilmesi gerektiği, yapılan tahakkukun yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : Uyuşmazlık, yükümlü şirketin 90/1 sayılı İhracatı ve Döviz Kazandırıcı Faaliyetleri Teşvik Tebliğinin 17. maddesine göre ithali yapılan eşyaların gümrük vergi ve resimlerinden muaf tutulup tutulamayacağına ilişkin bulunmaktadır.
Yükümlü şirket 90/1 sayılı Tebliğin şartlarına uyarak, ihracatı teşvik belgesi kapsamında gümrük vergi ve resimlerinden muafen ithalatlarını gerçekleştirmiş ise de, dava konusu beyanname ile ithal edilen eşyaya muafiyet uygulanabilmesi için, 90/1 sayılı Tebliğin 17. maddeleri hükmü uyarınca teşvik belgesinin kapatılmasını müteakip 3 aylık süre içinde idareye başvurulması gerekirdi. Yükümlü şirketçe idareye yapılmış böyle bir başvuru bulunmadığından, muaf tutulan verginin tahakkuk ettirilmesi yerindedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle, mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’nun Düşüncesi: 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında; temyiz incelemesi sonunda Danıştay’ın; a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması, b) Hukuka aykırı karar verilmesi, c) Usul hükümlerine uyulmamış olunması sebeplerinden dolayı incelenen kararı bozacağı öngörülmüştür.
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen hususlar, yukarıda belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymadığı gibi, mahkeme kararının dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, bu kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte de görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, yükümlü şirket tarafından ihracatı teşvik belgesi taahhüt hesabının kapatılmasından sonra, ithal edilen işletme ihtiyacı malzemesine ilişkin ham maddenin gümrük vergi ve resimlerine tabi olduğundan bahisle damga vergisi ile gecikme faizi tahakkuku yapılmasından kaynaklanmış olup, mahkemece tahakkukun terkin edildiği görülmektedir.
90/1 sayılı İhracatı ve Döviz Kazandırıcı Faaliyetleri Teşvik Tebliğinin 17. maddesinde, “Yalnız imalatçı ihracatçıların belgeli olarak gerçekleştirdikleri ihraç mamullerinin bünyesine giren ham madde, yardımcı madde ve ambalaj malzemeleri ile, 5 yıl süre ile ahara, devir ve temlik edilmemek kaydıyla direkt üretimleri ile ilgili makina ve teçhizat için yurda getirerek bankalara (Özel finans kurumları dahil) sattıkları FOB ihraç değerlerinin %10’unu geçmemek üzere ihracattan sonra (ilgili ihracatı teşvik belgesi kapatma tarihinden itibaren azami 3 ay içinde müracaat etmek kaydıyla) döviz (yurt içi satış ve teslimler ile geçici ithal hariç) kullandırılabilir. Bu şekilde kullandırılan döviz ithal oranına dahil edilmez, bununla ihraç edilen mamulün bünyesine giren maddelerden herhangi biri ithal edilebilir. Söz konusu İhracatı teşvik belgelerine istinaden yapılan ithalatları kesin ithal hükmünde olup, ayrıca kapatması yapılmaz.” hükmü yer almış, 23. maddesinin 3. fıkrasında ise, “ihracatçıların, gümrük muafiyetinden yararlanabilmek için ihracatı teşvik belgesini ve ithal müsadelerini ilgili gümrük idarelerine ibraz edecekleri, gümrük idarelerinin, ithal müsadelerinin geçerlilik süresinin sonuna kadar (ek süreler dahil) ithalata izin verecekleri, ancak, bu ithalatın ilgili ihracatı teşvik belgesinin bitimini müteakip (ithal müsadesinin süresi olsa dahi) azami 3 ay içinde yapılması gerektiği, bunu aşan ithal taleplerine muafiyet uygulanmayacağı” belirtilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, yükümlü şirketin, ihracatı teşvik belgesinin ithalat gerçekleştirilerek taahhüt hesabının kapatılmasından sonra, işletme ihtiyacı malzemenin ham maddesi olarak “filtre kağıdı” isimli eşyayı gümrük vergi ve resimlerinden muafen ithal ettiği, ancak idarece, 3 aylık süre içinde izin başvurusu yapılmaması nedeniyle ithal edilen eşyaya ait damga vergisi talep edilerek gecikme faizi hesaplandığı anlaşılmaktadır.
Her ne kadar, 90/1 sayılı Tebliğin 17. maddesinde, yükümlü şirketin muafiyetten yararlanabilmesi için 3 ay içinde müracaat etmesi öngörülmüş ve idarece de, yükümlü şirket tarafından 3 ay içinde başvurulmadığı ileri sürülmekte ise de, olayda, yükümlü şirketin ihracatı teşvik belgesinde yer alan bütün şartları yerine getirdiği, sadece teşvik belgesinin kapatılmasını müteakip, 3 aylık süre içinde idareye başvurmaksızın, ithalat yapmak suretiyle, 17. maddede öngörülen koşula uymadığı görülmektedir.
Bu durumda, teşvik koşullarını yerine getiren ve 3 aylık süre içerisinde işletme ihtiyacı malzemesine ham madde ithal eden yükümlü şirketin, 90/1 sayılı Tebliğde öngürülen diğer hususları yerine getirmediğine dair idarece başka bir sebep ileri sürülmemiş olması karşısında, yalnızca bu nedenle muafiyetten yararlanmasının engellenemeyeceği sonucuna varılmaktadır.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddine, mahkeme kararının onanmasına, 25.11.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.