5. Daire 2008/5940 E. , 2010/3770 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
BEŞİNCİ DAİRE
Esas No: 2008/5940
Karar No: 2010/3770
Temyiz İsteminde Bulunan (Davalı): …
Karşı Taraf : …
İsteğin Özeti: … İdare Mahkemesi’nin … günlü, E:…, K:… sayılı kararının dilekçede yazılı nedenlerle temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.
Cevabın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi: …
Düşüncesi: İdare Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı: …
Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Beşinci Dairesi’nce işin gereği düşünüldü:
… Vergi Dairesi Başkanlığı’nda görev yapmakta iken … Mesleki Eğitim Kurs Müdürlüğü’nde mesleki eğitim kursuna katılan davacı, geçici görev gündeliğinin kurs süresince tam olarak ödenmesi talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin 30.5.2007 günlü, 312 sayılı işlemin iptali ve söz konusu yolluğun yasal faiziyle birlikte ödenmesine hükmedilmesi istemiyle dava açmıştır.
… İdare Mahkemesi’nin … günlü, E:…, K:… sayılı kararıyla; 14.8.1985 günlü, 28 seri numaralı Harcırah Kanunu Genel Tebliği’nde okul veya kurslara katılanlara verilecek gündeliklerde Harcırah Kanunu’nun 42. maddesi ile getirilen kısıtlayıcı hükmün uygulanmaması yönünde getirilen düzenleme uyarınca, davacının geçici görev yolluğunun 42. maddede öngörülen kısıtlamalar uygulanmak suretiyle belirlenmesinde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlem iptal edilmiş ve yolluğun yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesine hükmedilmiştir.
Davalı idare, Harcırah Kanunu’nun 37. maddesi uyarınca mesleki bilgilerini artırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere ödenecek geçici görev gündeliklerinin aynı Kanun’un 42. maddesindeki sınırlamalara tabi olması nedeniyle dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığını ileri sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun 37. maddesinin ilk fıkrasında, mesleki bilgilerini artırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere bu Kanun’a göre geçici görev gündeliğinin verileceği hükmüne yer verilmiş; “Geçici Görev Gündeliğinin Verilebileceği Azami Süre” başlıklı 42. maddesinin (a) bendinde, geçici bir görev ile başka bir yere gönderilenlere görev mahalline varış tarihinden itibaren bu Kanuna göre verilecek gündeliklerin, yurt içinde bir yıllık dönem zarfında aynı yerde, aynı iş için ve aynı şahsa 180 günden fazla olamayacağı, ilk 90 gün için tam, takibeden 90 gün için 2/3 oranında ödeneceği hükmü getirilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinden; … Vergi Dairesi Başkanlığı’nda görev yapan davacının, 18.9.2006-17.5.2007 tarihleri arasında eğitim amacıyla …’da görevlendirildiği ve bu görevlendirmeden kaynaklanan geçici görev yolluğunun, geçici görev tarihinden başlamak üzere, 6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun 42. maddesinde yer alan esaslar çerçevesinde hesaplanarak kendisine ödendiği anlaşılmıştır.
Uyuşmazlık, 6245 sayılı Harcırah kanunu’nun 37. maddesi kapsamında memuriyet mahalli dışına gönderilenlerin anılan Kanun’un 42. maddesindeki sınırlamalara tabi tutulup tutulmayacaklarına ilişkindir.
Harcırah Kanunu’nun 37. maddesinde yer alan, başka mahalde açılan kurs veya okullara gönderilenlere ödenen yevmiyenin, geçici görevle gönderilen emsallerine verilen yevmiyenin yarısını aşamayacağına yönelik düzenleme 11.12.1981 günlü, 2562 sayılı Kanun’la değiştirilmiş ve farklı yevmiye uygulamasına son verilerek her iki durumda da eşit geçici görev gündeliği ödenmesi sağlanmıştır. Yurt içinde ve dışında aynı şahsın geçici görevlilik süresinin üç aydan fazla devam etmesi halinde uzun süreli yevmiye ödenmesini engellemek amacıyla Harcırah Kanunu’nun 42. maddesi ile getirilen düzenleme, geçici görevle memuriyet mahalli dışına gönderilenler ile kurs veya okullara gönderilenler arasında farklılık yaratmamakta olup, anılan madde, Kanun’un 14. maddesi uyarınca görevlendirilenlerin yanı sıra 37. maddesi uyarınca görevlendirilenleri de kapsayan genel çerçeve maddedir. Ayrıca 42. maddenin son fıkrasında bu maddeyle getirilen genel kurala tabi tutulmayacaklar açıkça belirtilmiş ve sayılanlar arasında memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere yer verilmemiştir.
Bu durumda; 6245 sayılı Kanun’un 37. maddesi uyarınca mesleki bilgilerini arttırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere ödenecek geçici görev gündelikleri aynı Kanun’un 42. maddesindeki sınırlamalara tabi olduğundan, bu madde çerçevesinde davacıya yapılan geçici görev yolluğu ödemelerinde hukuka aykırılık, Harcırah Kanunu’nun 37. maddesinin dava konusu işlemden çok önceki tarihli halinin uygulanmasına yönelik olarak düzenlenen 1985 yılına ilişkin Tebliğ hükümleri esas alınarak dava konusu işlemin iptali ve yolluğun yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesine hükmedilmesi yolundaki İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davalı idarenin temyiz isteminin kabulüyle, … İdare Mahkemesi’nin … günlü, E:…, K:… sayılı kararının 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin 1/b fıkrası uyarınca bozulmasına, aynı maddenin 3622 sayılı Kanun’la değişik 3. fıkrası gereğince ve yukarıda belirtilen hususlar da gözetilerek yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen Mahkeme’ye gönderilmesine, 31.5.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.