5. Daire 2003/5691 E. , 2004/227 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
BEŞİNCİ DAİRE
Esas No: 2003/5691
Karar No: 2004/227
Temyiz İsteminde Bulunan (Davacı): …
Karşı Taraf: … Bankası A.Ş. Genel Müdürlüğü
Vekili: Av. …
İsteğin Özeti: Dava, … Bankası A.Ş. Genel Müdürlüğünde müfettiş olarak görev yapan davacının, 13.9.2001 tarih ve 37/17 sayılı Yönetim Kurulu kararıyla yürürlüğe konulan … Bankası Harcırah Yönetmeliğinin hükümlerine göre belirlenen harcırah miktarından yararlandırılmamasına ilişkin 21.1.2002 günlü 2002/4 sayılı Teftiş Kurulu Başkanlığı işleminin iptali ile bu işlem nedeniyle yoksun kaldığı parasal haklarının yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılmıştır.
… İdare Mahkemesinin … günlü, E:…, K:… sayılı kararıyla; 4603 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Ziraat Bankası, … Bankası Anonim Şirketi ve … Bankası Anonim Şirketi Hakkında Kanunun 1/5. maddesinde; 233, 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamelerle, 2886 sayılı Devlet İhale Kanunu, 6245 sayılı Harcırah Kanunu ve 237 sayılı Taşıt Kanununun Bankalar hakkında uygulanmayacağı, 2. maddesinin 3. fıkrasında ise, Bankaların bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte mevcut personeli hakkında aylık, özlük ve emeklilikleri yönünden tabi oldukları mevzuatın uygulanmasına devam olunacağı, bunlardan uygun görülenlerin istekleri halinde emeklilik statüleri devam etmek üzere özel hukuk hükümlerine göre çalıştırılabilecekleri hükümlerinin getirildiği, … Bankası A.Ş. Harcırah Yönetmeliğinin 1. maddesinde, … Bankası A.Ş’nde 4603 sayılı Kanun hükümleri çerçevesinde özel hukuk hükümlerine göre çalışan personele ve aile efradına ödenecek yurtiçi ve yurtdışı harcırahlarına ilişkin usul ve esasların bu Yönetmelikle belirleneceğinin kurala bağlandığı, davalı bankada müfettiş olarak görev yapan davacının özel hukuk hükümlerine göre çalışmayı kabul etmediği, ancak özel hukuk hükümlerine göre çalışan personel için yürürlüğe konulan Harcırah Yönetmeliği hükümlerinin kendisine uygulanmaması yolunda Teftiş Kurulu Başkanlığınca kurulan işlemin Anayasanın eşitlik ilkesine aykırı olduğu gerekçesiyle iptalini talep ettiği, 4603 sayılı Yasanın 2/3. maddesine göre uygulamada boşluk olmaması amacıyla bu Kanunun yürürlük tarihinden sonra da personel hakkında tabi olduğu mevzuatın uygulanacağının kurala bağlandığı, davacının hakkında da Harcırah Kanunu hükümlerinin uygulanması gerektiği, özel hukuk hükümlerine tabi personel için çıkartılan Harcırah Yönetmeliğinin özel hukuk hükümlerine tabi olarak istihdam edilmeyen davacıya uygulanmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Davacı, 6245 sayılı Kanunun tüm Banka personeli hakkında uygulanamayacağını, 4603 sayılı Kanunun, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte mevcut personeli hakkında aylık, özlük ve emeklilikleri yönünden tabi oldukları mevzuatın uygulanacağına ilişkin bulunan 2/3. fıkrasının ise, harcırah konusunu kapsamadığını öne sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
Cevabın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi: …
Düşüncesi: İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı: …
Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Beşinci Dairesi’nce işin gereği düşünüldü:
İdare ve vergi mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinde belirtilen nedenlerden birinin varlığına bağlıdır. … İdare Mahkemesi’nce verilen … günlü, E:… , K:… sayılı karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir sebep de bulunmadığından temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına, temyiz giderlerinin istemde bulunan davacı üzerinde bırakılmasına, 30.1.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.