5. Daire         2001/4875 E.  ,  2005/8 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
BEŞİNCİ DAİRE
Esas No: 2001/4875
Karar No: 2005/8

Temyiz İsteminde Bulunan (Davalı): …
Karşı Taraf: Adalet Bakanlığı

İsteğin Özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen … günlü, E:…, K:… sayılı kararın, dilekçede yazılı nedenlerle temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.

Cevabın Özeti: Temyizi istenen kararın usul ve kanuna uygun olduğu, bu nedenle istemin reddi gerektiği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi: …
Düşüncesi: Mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmüştür.

Danıştay Savcısı: …
Düşüncesi: Dava, … Adliyesinde hakim olan davacının, Devlet Memurları Yabancı Dil Eğitim Merkezinde düzenlenen, dil eğitimine katıldığı süreye ilişkin geçici görev yolluğu ödenmesi istemiyle yaptığı başvurunun, reddine ilişkin davalı idare işleminin iptali ile eğitimin başladığı tarihten itibaren doğan parasal haklarının yasal faiziyle birlikte tazmini istemiyle açılmıştır.
6245 sayılı Harcırah Kanununun 5.maddesinde, harcırahın, yol masrafı, yevmiye, aile masrafı ve yer değiştirme masrafını ihtiva edeceği, ilgilinin bu kanun hükümlerine göre bunlardan birine, bir kısmına veya tamamına müstehak olabileceği, 14.maddesinde, geçici görev harcırahı olarak yol masrafı ile yevmiye verileceği, 37.maddesinde de, meslek bilgisini arttırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere bu kanuna göre geçici görev gündeliği verileceği hükme bağlanmıştır.
Öte yandan, Hakim ve Savcıların Meslek İçi Eğitim Yönetmeliğinin 12.maddesinin 2.fıkrasında, Hakim ve Savcıların Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun uygun görüşü alındıktan sonra diğer resmi kurum ve kuruluşlarda meslekle ilgili konularda düzenlenen toplantı, seminer, konferans ve sempozyonlara resmi lisan okullarına veya kurslara katılmak üzere Bakanlıkça gönderilebilecekleri kuralları yer almış, Hakim ve Savcıların 1998 yılı Meslek İçi Eğitim Proğramında da, Yüksek Kurulca izinli sayılanlara ,yalnızca yollukları ile maaş ve hakimlik tazminatının verileceği belirtilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinden; 2000-2001 öğretim yılında Devlet Memurları Yabancı Diller Eğitim Merkezince düzenlenen yabancı dil kursuna katılması için Yüksek Kurul ve Bakanlıkça 9 ay süre ile izin verilen davacının ,anılan süre için geçici görev yolluğu ödenmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddi üzerine bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.
6245 sayılı Kanunun 14 ve 37.maddelerinde görev yeri dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere geçici görev gündeliği verileceği, geçici görev harcırahının yol masrafı ve yevmiyeyi kapsadığı açıkça belirtilmiştir.
Bu durumda ,görev yeri dışında ,kendi mevzuatı ve hizmet içi eğitim programı uyarınca Devlet Memurları Yabancı Diller Eğitim Merkezine gönderilen davacıya ,geçici görev yolluğu ödenmesi ilgili yasa gereği zorunlu olduğundan, Yasa ile tanınan bir hakkın bir kararla ortadan kaldırılmasında hukuka uyarlık bulunmamaktadır
Açıklanan sebeplerle, davacı temyiz isteminin kabulü ile idare mahkemesi kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmüştür.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Beşinci Dairesi’nce işin gereği düşünüldü:
… Adliyesinde hakim olarak görev yapmakta iken, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nun verdiği izin ile Devlet Memurları Yabancı Dil Eğitim Merkezinde dil kursuna giden davacı dil eğitiminde kaldığı süreye ilişkin olarak tarafına geçici görev yolluğu ödenmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile eğitimin başladığı tarihten itibaren doğan parasal haklarının yasal faiziyle birlikte tazmini istemiyle dava açmıştır.
… İdare Mahkemesi’nin … günlü, E:…, K:… sayılı kararıyla, Hakim ve Savcıların 1998 yılı Hizmet İçi Eğitim Programında, 2802 sayılı Yasanın 48. maddesi uyarınca yurtiçi eğitime çağrılan hakim ve savcılara geçici görev yolluğu ödeneceği, Yüksek Kurulca izinli sayılanlara sadece yolluk ve maaşlarının ödeneceği hükme bağlandığından, yabancı dil kursuna katılmak için başvuruda bulunan hakim ve savcılar arasından seçilen ve eğitim süresince Yüksek Kurulca izinli sayılan davacı hakkında 6245 sayılı Yasanın memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenler hakkında düzenleme içeren 37. maddesinin uygulanma olanağının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, Devlet memurları Yabancı Dil Eğitim Merkezinde gördüğü dil eğitiminin, bir hizmetiçi eğitim programı olup, İdare Mahkemesi kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek bozulmasını istemektedir.
6245 sayılı Harcırah Kanunun “Yurtiçi ve yurtdışında kurslara katılanlara verilecek gündelik” başlıklı değişik 37. maddesinde; mesleki bilgilerini arttırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere, bu Kanuna göre geçici görev gündeliği verileceği kurala bağlanmıştır.
Öte yandan, Hakim ve Savcıların Meslek İçi Eğitim Yönetmeliğinin 12. maddesinin 2. fıkrasında, hakim ve savcıların Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun uygun görüşü alındıktan sonra diğer resmi kurum ve kuruluşlarda meslekle ilgili konularda düzenlenen toplantı, seminer, konferans ve sempozyumlara resmi lisan okullarına veya kurslara katılmak üzere Bakanlıkca gönderilebilecekleri kuralı yer almıştır. Hakim ve Savcıların 1998 yılı Meslek İçi Eğitim Programında da, Yüksek Kurulca izinli sayılanlara, yalnızca yollukları ile maaş ve hakimlik tazminatının verileceği belirtilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinden; 2000-2001 öğretim yılında Devlet Memurları Yabancı Diller Eğitim Merkezince düzenlenen yabancı dil kursuna katılması için Yüksek Kurul ve Bakanlıkça 9 ay süre ile izinli sayılan davacının, anılan süre için geçici görev yolluğu ödenmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddi üzerine bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.
Yukarıda yeralan mevzuat hükümleri ile olay birlikte irdelendiğinde, 6245 sayılı Kanunun 37. maddesinde de mesleki bilgilerini arttırmak amacıyla memuriyet mahalli dışında açılan kurs veya okullara gönderilenlere, bu Kanuna göre geçici görev yolluğu verileceği açıkca hüküm altına alınmasına karşın, normlar hiyerarşisi ilkesine aykırı bir şekilde, sözü edilen Kanun hükmüyle çelişen düzenleme esas alınarak tesis edilen dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gibi, aksi yönde hüküm kuran Mahkeme kararında da hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulüyle, … İdare Mahkemesi’nce verilen … günlü, E:…, K:… sayılı kararın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1/b. fıkrası uyarınca bozulmasına, aynı maddenin 3622 sayılı Kanunla değişik 3. fıkrası gereğince ve yukarıda belirtilen hususlar da gözetilerek yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen Mahkemeye gönderilmesine, 10.1.2005 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.