5. Daire 1992/765 E. , 1992/1263 K.
Daire : BEŞİNCİ DAİRE
Karar Yılı : 1992
Karar No : 1263
Esas Yılı : 1992
Esas No : 765
Karar Tarihi : 28/04/992
İL KÜLTÜR MÜDÜRLÜĞÜ GÖREVİNDEN ALINMASI İŞLEMİNİ DAVA KONUSU ETMEYEN DAVACININ, DAHA SONRA KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIKLARININ YENİDEN BİRLEŞMESİ ÜZERİNE YENİDEN İL KÜLTÜR MÜDÜRLÜĞÜNE ATANMASININ İDARENİN TAKDİR YETKİSİNE GİRDİĞİ VE İDARENİN YARGI YOLUYLA BU YÖNDE ZORLANAMIYACAĞI HK.
İl Kültür Müdürlüğü görevini yürütmekte iken 190 sayılı KHK uyarınca Kültür Bakanlığının Turizm Bakanlığı ile birleştirilmesi üzerine bu görevden alınarak aynı kurumda Şube Müdürlüğüne atanan davacı, 354 ve 355 sayılı KHK.ler ile adı geçen Bakanlıkların ayrılması üzerine İl Kültür Müdürü olarak atanması için yaptığı başvurusunun cevap verilmemek suretiyle reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle dava açmıştır İdare Mahkemesi kararıyla; dava dosyasının incelenmesinden, yeniden teşkilatlanan İl Kültür Müdürlüğü kadrosunun halen boş olduğu, davacının bu kadroya yeniden atanmak için yaptığı başvurunun cevapsız bırakıldığı, davacının kötü sicili, eski görevinde yetersiz olduğu ya da işi yürütmeye engel bir hali olduğu yolunda bir iddianın ileri sürülmediği, sadece Bakanlığın uygun göreceği bir kişinin atanacağından söz edilerek işlem tesis edildiğinin anlaşıldığı, bu durumda, idarenin kendisini dava konusu işlemi yapmaya yönelten sebepleri yeterli ve tutarlı bir biçimde açıklayamadığı gerekçesiyle anılan işlem iptal edilmiştir.
Davalı idare İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
İdarelerin, bir kamu görevine açıktan atama yapmak konusunda sahip bulundukları takdir yetkisinin mutlak ve sınırsız olmadığı, bu yetkinin kamu yararı ve kamu hizmetinin gerekleri gözönünde tutularak kullanılması gerektiği idare hukukunun bilinen ilkelerinderdir. Takdir yetkisine dayanılarak tesis edilen işlemler üzerindeki yargı denetimi, hukuka uygunluk unsuru ile sınırlı olup; idarenin takdir yetkisini ortadan kaldıracak biçimde yargı kararı verilemeyeceği ve yerindelik denetimi yapılamıyacağı 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2.maddesinin 2.fıkrasında açıkça vurgulanmıştır.
İl Kültür Müdürlüğü görevini yürütmekte iken 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca Kültür Bakanlığının Turizm Bakanlığı ile birleştirilmesi üzerine bu görevinden alınarak aynı kurumda Şube Müdürlüğüne atanan davacının Kültür Bakanlığı ile Turizm Bakanlığının tekrar ayrılması üzerine yeniden İl Kültür Müdürü olarak atanması için yaptığı başvurunun “eski İl Kültür ve Turizm Müdürlüğünün İl Kültür Müdürlüğü olarak değiştirildiği ve mevcut Kültür Müdürü kadrosunun da dolu olduğu” gerekçesiyle reddedildiği, davacının aynı konudaki başvurularının da sonuçsuz kalması üzerine bakılan davanın açıldığı dosyadaki belgelerin incelenmesinden anlaşılmıştır.
Davacının İl Kültür Müdürlüğü görevinden alınarak aynı yerde Şube Müdürlüğüne atanmasıyla birlikte eski göreviyle fiili ve hukuki bağının kesildiğinde herhangi bir duraksamaya yer yoktur. Davacının Müdürlük görevinden alınmasına ilişkin işlem dava konusu yapılmamış ve yargı merciince iptal edilmemiş olduğuna göre, adıgeçenin, Kültür ve Turizm Bakanlıklarının yeniden ayrılması üzerine tekrar il Kültür Müdürü olarak atanması için yaptığı başvuruyu yerine getirip getirmemek idarenin takdir yetkisi içinde değerlendirilecek bir konudur. Müdürlük kadrosunun başvuru tarihinde boş olmasının, ilgiliye hukuken korunması gereken bir hak tanımadığını ayrıca vurgulamak gerekir. İdare, boş bulunan kadroya kamu yararı ve hizmet gereklerini gözeterek en uygun kişiyi atamak üzere gerekli nitelikleri taşıyanlar arasında tercihte bulunmak hak ve yetkisine sahip olduğundan bu yetkisini belirli bir kişi lehine kullanmaya yargı kararıyla zorlanamayacağı açıktır. Belirtilen hukuksal durumdan dolayı, temyize konu kararda idarenin, davacının istemini reddetme nedenlerini yeterli ve tutarlı bir biçimde açıklayamadığı gerekçesine dayanılmasında hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle davalı idarenin temyiz isteminin kabulüyle … İdare Mahkemesinin … günlü, E: … K: … sayılı kararının 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1/b fıkrası uyarınca bozulmasına karar verildi.