Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2023/517 E. , 2023/761 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2023/517
Karar No : 2023/761
TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Mühendislik Proje İnşaat Hafriyat
Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: İdarece gönderilen yazı üzerine, 2012/7-9 dönemine ilişkin olarak ihtirazı kayıtla verilen geçici vergi düzeltme beyannamesine istinaden 27/02/2013 tarihinde tahakkuk ettirilen geçici vergi, damga vergileri, hesaplanan gecikme faizi ile kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; ilgili dönemlerde davacının fatura aldığı ve düzeltme beyannamesine konu olan Yakacık Vergi Dairesi mükellefi … İnş. San. Tur. İth. İhr. Eğit. ve Org. Hiz. Tic. Ltd. Şti. hakkındaki vergi tekniği raporunda yer alan tespitlere göre, düzenlenen faturaların sahte olduğu anlaşıldığından dava konusu geçici vergiye bağlı olarak kesilen vergi ziyaı cezası ile hesaplanan gecikme faizinde hukuka aykırılık bulunmadığı, öte yandan, geçici vergi aslında ise hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı tarafından, davanın konusunun sahte fatura kullanımı nedeniyle KDV indirimlerinin reddine ilişkin olmadığı, uyuşmazlığın davalı idarenin zorlaması sonucu düzeltme beyannamesi verilmek zorunda kalınmasından kaynaklandığı, faturaların KDV indiriminde kullanılıp kullanılamayacağı hususunun ancak 213 sayılı Kanun’da sayılan inceleme yetkisini haiz kişiler tarafından yasal defter ve belgeler ile diğer veriler üzerinde yapılacak araştırma sonucunda ortaya koyulabileceği, bu durumda birden fazla yasal hakka sahip olunduğu, ancak inceleme yapılmaması hâlinde uzlaşma vb. haklardan yararlanma durumunun ortadan kalktığı, düzeltme beyannamesinin idarenin zorlaması üzerine verildiği dikkate alındığında yapılan işlemlerde hukuka uyarlık bulunmadığı belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının aleyhe olan kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından, 193 sayılı Kanun’un mükerrer 120. maddesinin 4. fıkrasında, kesinleşen geçici vergilerin terkin edileceği hükmüne yer verildiği, mahsup dönemi geçmiş geçici vergi asıllarına ilişkin gecikme faizi ve vergi ziyaı cezasının tahakkuk ve tahsilinin sağlanması için geçici vergi aslının tarh edilerek tahakkukunun sağlanmasının zorunlu olduğu, bu nedenle mahsup dönemi geçmiş olsa da geçici vergi asıllarının vergi ceza ihbarnamesinde gösterilmesi gerektiği, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının geçici vergi aslına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.