Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2022/7403 E. , 2022/8959 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/7403
Karar No : 2022/8959
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Üniversitesi
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı
… Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, 2017 yılında bünyesinde çalışan akademik ve idari personele ödenen ve gelir vergisinden istisna edilmesi gereken tazminat ve ödeneklerin, ücret bordrosunda ayrı ayrı gösterilmemesi nedeniyle, sehven fazladan beyan edilerek ödendiği ileri sürülen gelir (stopaj) vergilerinin iadesi istemiyle yapılan düzeltme şikayet başvurusunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı işlemin iptali ile idareye başvuru tarihinden itibaren tecil faiziyle birlikte iadesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; dava konusu … tarih ve E:… sayılı işlemin 06/12/2021 tarihinde davacı üniversiteye tebliği üzerine bu tarihi takip eden günden itibaren başlayan 30 günlük dava açma süresinin 05/01/2022 tarihinde sona erdiği anlaşıldığından, 05/01/2022 tarihi mesai saati bitimine kadar açılması gerekirken 21/03/2022 tarihinde açılan bu davada, uyuşmazlığın esasının süre aşımı nedeniyle incelenmesine olanak bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle, 2577 sayılı Kanun’un 15. maddesinin 1/b. bendi hükmü uyarınca davanın süre aşımı yönünden reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI :Davacı tarafından, davalı idarenin yazısının eksik ve yanıltıcı olduğu, yazının hangi yıllar için düzeltme ve iade talep edildiğini tekrarlamakla birlikte, hangi yıllar için düzeltme ve iade talebinin reddedildiğini açıkça belirtmediği, cevabi yazının başvuru dilekçelerinden sadece birisinin numarasını ilgi olarak belirttiği, dolayısıyla cevap yazısının sadece başvurulardan birisine cevap verildiği yanılgısına yol açtığı, dava konusu işlemde ret gerekçesinin açıkça ifade edilmediği, sadece vergi dairesince yapılan işlemlerin uygun bulunduğunun belirtildiği, cevabi yazıda bu idari işleme karşı hangi kanun yolları ve mercilere başvurulabileceği ve başvuru süresinin belirtilmediği, 2577 sayılı Kanun’un 10. maddesine göre idarece verilen cevabın kesin olmaması hâlinde dava açma süresini uzattığı, mahkeme ve istinaf kararının hak arama hürriyetini sınırlandırdığı, Anayasa’nın 40. maddesinde yer alan hüküm dikkate alındığında davanın süresinde açılmadığından söz edilemeyeceği, Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun E:2020/11, K:2021/1 sayılı kararında; Anayasa’nın 40. maddesinden hareketle işlemde kanun yolları ve süreye ilişkin bilginin yer almaması hâlinde davanın süresinde açılmadığından bahsedilemeyeceğinden işin esasının incelenmesi gerektiği yönünde karar verildiği, her ne kadar Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun E:2021/2, K:2022/1 sayılı kararında; yazılı olarak bildirilen özel veya genel dava açma süresine tabi idari işlemlerde dava açma süresinin belirtilmediği hâllerde genel dava açma süresinin uygulanması gerektiği yönünde içtihatların birleştirilmesine karar verilmiş ise de, söz konusu kararın Anayasa’nın 40. maddesinin amir hükmüne açıkça aykırı olduğu, içtihadı birleştirme kurulu kararlarının kanun mahiyetinde olduğu, ancak kanunların Anayasa’ya aykırı olamayacağı belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 22/12/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.