Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2022/6895 E. , 2023/1774 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/6895
Karar No : 2023/1774
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …Petrol Akaryakıt Ürünleri Tarım Tekstil Turizm İnşaat Gıda Nakliyat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte belge kullanma ve düzenleme yönünden düzenlenen vergi tekniği raporunu dayanak alan vergi inceleme raporuna istinaden, 2010 yılına ilişkin olarak re’sen tarh edilen kurumlar vergisi ile tekerrür hükümleri uygulanarak kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …Vergi Mahkemesince verilen …tarih ve E:…, K:…sayılı kararda; davacı şirket hakkında sahte belge kullanma ve düzenleme yönünden düzenlenen … tarih ve …sayılı Vergi Tekniği Raporu’nda yer verilen tespitler ve davacının fatura aldığı şirket hakkındaki tespitlerle, dosyadaki tüm bilgi ve belgeler birlikte değerlendirildiğinde, davacının 2010 yılında bazı emtia satış faturaları ile nakliye gelir faturalarını defter kayıtlarına ve beyanlarına dahil etmediği, nakliyeye ilişkin bir kısım faturaları yağ satışı geliri olarak, bir kısım yağ satış faturalarını ise nakliye geliri olarak kaydettiği, bunun yanında bir kısım emtia alış faturalarını ise tutar ve KDV olarak defter kayıtlarına hatalı kaydettiği, defter kayıtlarındaki yurt içi satış tutarı ve KDV’si ile KDV beyannamelerinde bildirilen KDV matrahı ve hesaplanan KDV’nin uyumsuz olduğu hususunun, maddi delillere ve somut verilere dayalı olarak net bir şekilde ortaya konulamadığı, dolayısıyla vergi tekniği raporunun eksik incelemeye dayandığı görüldüğünden ve davacının fatura aldığı … San. Tic. AŞ ‘nin 2010 hesap dönemi iş ve işlemlerinin sahte belge düzenleme faaliyeti açısından genel olarak değerlendirildiği, uyuşmazlığa konu dönemde anılan şirket tarafından düzenlenen faturaların sahteliğine dair somut tespitlere yer verilmediği, fatura düzenlenen firmalar nezdinde yeterli karşıt tespit yapılmadığı, davacı şirkete fatura düzenleyen … San. Tic. AŞ hakkında sahte belge düzenlemeden dolayı tanzim edilen vergi tekniği raporuna istinaden yapılan tarhiyatların iptali istemiyle anılan şirket tarafından açılan davada, Mahkemelerinin E: … sayılı dosyasında davanın kabulü ile tarhiyatların kaldırılmasına karar verildiğinden davacı adına yapılan dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; davacı şirket hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda davacı şirketin defter, belge, kayıt ve beyanlarına ilişkin olarak tespit edilen hususlar dikkate alındığında, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 2. fıkrasının 4. bendinde belirtilen, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların vergi matrahının doğru ve kesin olarak tespitine imkan vermeyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmama hali somut olarak ortaya konulduğundan, dava konusu dönemlere ait kurumlar vergisi için re’sen tarh yoluna gidilmesinin yerinde olduğu, emtia satış faaliyetiyle ilgili olarak, faaliyet alanıyla ilgili meslek odasının tespit ettiği en düşük karlılık oranı olan %2’nin, nakliye faaliyetine ilişkin olarak, faaliyet alanıyla ilgili meslek odasının tespit ettiği akaryakıt giderlerinin hasılata oranı olarak %60’ın davacı şirket lehine esas alınmasının hakkaniyete uygun olduğu, vergi matrahının gerçek ya da gerçeğe en yakın biçimde belirlendiği sonucuna varıldığından, belirlenen matrah farkı esas alınarak yapılan dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, Dairelerince verilen ara kararı üzerine dosyaya sunulan ihbarname sorgusu çıktılarının incelenmesinden; dava konusu 2010 yılına ilişkin vergi ziyaı cezasına tekerrür hükmünün uygulanmasına neden olan cezanın, 2010 ve 2011 yıllarında gerçekleşen eylemler nedeniyle kesildiği ve 2011 ve 2013 yıllarında kesinleştiği anlaşıldığından, dava konusu yıla ilişkin vergi ziyaı cezalarına tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, bu durumda, Vergi Mahkemesi kararının vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılan kısmının kaldırılması yolundaki hüküm fıkrasında sonucu itibarıyla hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle, Vergi Mahkemesi kararının kurumlar vergisinin kaldırılmasına dair hüküm fıkrasına yönelik istinaf başvurusunun kabulü ile kararın anılan hüküm fıkrasının kaldırılmasına, bu kısım yönünden davanın reddine, kararın vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uyarınca artırılan kısmının iptaline yönelik hüküm fıkrasına yöneltilen istinaf başvurusunun ise belirtilen gerekçelerle reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacı adına kesilen vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanarak artırılmasında hukuka aykırılık bulunmadığından kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 30/03/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.