Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2022/5143 E. , 2022/8604 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/5143
Karar No : 2022/8604
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Sanayi Ticaret Anonim Şirketi
(Eski Unvanı: … Ticaret Anonim Şirketi)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Malmüdürlüğü
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, kendisine ait olmayan harcamaları giderleştirdiğinden bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re’sen tarh edilen 2009/1-3, 4-6, 7-9 dönemleri vergi ziyaı cezalı geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; 01/11/2007 tarihli davacı (kiralayan) ile kiracı arasında yapılan kira sözleşmesinde, işletmeye ait bakım onarım ve tadilat masraflarının, işleten kiracıya ait olduğunun açıkça belirtildiği, her ne kadar davacı tarafından, ek protokollerle yapılan kira bedeli artırım değişikliklerinin yapılan masraflar gereği olduğu ileri sürülmüşse de, söz konusu ek protokollerde, bakım onarım ve tadilat masraflarına ilişkin açıkça herhangi bir değişiklik yapılmadığı, ayrıca 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesinde normal ve mutad olmayan bir durumun iddia edilmesi halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğunun belirtilmesine karşın, davacı tarafından söz konusu harcamalara ilişkin hiçbir belgenin sunulmadığı anlaşıldığından dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince herhangi bir değerlendirme ve araştırma yapılmadan karar verildiği, uyuşmazlığa konu tamir ve bakım harcamalarının şirket tarafından yapıldığı, keza söz konusu harcama tutarının büyüklüğüne bakıldığında, kiracının bu gidere kanunen katlanmakla yükümlü olmadığı, esaslı tamirat niteliğinde bir harcama olduğu, dolayısıyla kiralanana ilişkin bu nitelikteki bir harcamanın gerek Kanun gerekse de Yargıtay içtihatları gereğince kiraya verene ait olacağı, Mahkemece keşif yapılmak suretiyle harcamanın esaslı tamirat niteliğinde olup olmadığının incelenmesi gerektiği, söz konusu harcamaların şirket tarafından değilde kiracı tarafından yapılmış olması halinde, kiracı şirketin defter ve kayıtlarında söz konusu harcamalara ilişkin kayıtların olması gerektiği, kiracı şirketin bu yıllara ilişkin defterlerinde böyle bir kayıt olmadığı gibi, ne Mahkeme tarafından ne de vergi müfettişi tarafından bu hususu açığa çıkarmaya ilişkin herhangi bir karşıt inceleme yapılmadığı, idari yargıda esas olan ilkelerden re’sen araştırma ilkesi gereğince, davanın taraflarının sunmasına veya talebine bağlı olmadan her türlü incelemenin mahkeme tarafından kendiliğinden yapılması, araştırılması gerektiği, açıkça ileri sürülmüş olmasına rağmen mahkeme tarafından söz konusu hususlara ilişkin beyanlarının değerlendirilmediği, bu durumun adil yargılanma hakkına da aykırılık teşkil ettiği, kiracı şirket ile Ticaret Kanunu’nda yer alan hükümler uyarınca birleşme gerçekleştirildiği, anılan Kanun gereğince şirketlerin birleşmesi halinde, devrolan şirketin devralan şirkete tüm aktif ve pasifiyle birlikte kül halinde devrolunduğu, böylelikle yapılan birleşme ile ihtilaf konusu harcamanın kiracı ve kiraya veren şirket arasında eridiği ve birleştiği, böylelikle söz konusu vergi/ceza tarhiyatlarının konusuz kaldığı, Mahkeme tarafından bu hususun da dikkate alınmadığı, tamamen inceleme raporunun mutlak doğru olduğunun kabulüyle hüküm kurulduğu belirtilerek, temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kısmen kabulü ile hüküm kurulmayan dava konusu geçici vergi asılları yönünden Vergi Mahkemesi kararının kısmen bozulması, geçici vergi asılları üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin kısım yönünden kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Davacının, dava konusu geçici vergi asılları üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin temyiz istemi yönünden;
Mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, Mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Temyiz istemine konu kararın söz konusu kısmı Danıştay Dördüncü Dairesinin 11/01/2021 tarih ve E:2016/15004, K:2021/1 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu kararın belirtilen kısmı usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bu kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Davacının, dava konusu geçici vergi asıllarına ilişkin temyiz istemine gelince;
Uyuşmazlıkta, Vergi Mahkemesince, davacı tarafından dava konusu edildiği hâlde 2009/1-3,4-6,7-9 dönemlerine ilişkin geçici vergi asılları yönünden herhangi bir değerlendirme yapılmadığı ve ayrıca bir hüküm kurulmadığı anlaşıldığından, söz konusu husus hakkında yeniden bir değerlendirme yapılarak karar verilmesi gerektiğinden, Vergi Mahkemesi kararının belirtilen kısmında hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kısmen kabul, kısmen reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, geçici vergi asılları üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin kısmının oybirliğiyle ONANMASINA,
3. Mahkeme kararının hüküm kurulmayan geçici vergi asıllarına ilişkin kısmının ise Üye … ve Üye …’in karşı oyu ve oyçokluğuyla BOZULMASINA,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. Bozulan kısım hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 20/12/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyoruz.