Danıştay 4. Daire Başkanlığı         2022/476 E.  ,  2023/134 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/476
Karar No : 2023/134

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Yapı Peyzaj ve İnşaat Anonim Şirketi
…
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
…
VEKİLİ: Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E: … , K: … sayılı kararının temyizen incelenerek taraflarca aleyhlerine olan hüküm fıkralarının bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem : Davacı şirket adına, sahte fatura kullandığından bahisle re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2016/1, 2 dönemleri ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen vergi ziyaı cezalı 2016/3 ila 12 dönemleri katma değer vergileri ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:… , K:… sayılı kararda; ihtilaf konusu dönemde davacının fatura aldığı Büyükçekmece Vergi Dairesi mükellefi … Reklam İnşaat Peyzaj Elektrik Malzemeleri Otomotiv Sanayi Ticaret Ltd. Şti. hakkında düzenlenen vergi tekniği raporundaki tespitlerden, faturaların gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasına dayanmadığı anlaşıldığından, adı geçenden alınan faturalardan kaynaklı vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinde hukuka aykırılık, olayda kesilen ceza 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353/1. maddesinin öngörülüş amacına uygun düşmediğinden, dava konusu özel usulsüzlük cezasında ve vergi ziyaı cezasına uygulanan tekerrür uygulamasının dayanağının 2016 yılında kesinleşen ziyaı cezası gösterildiğinden vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı tarafından, tarhiyatın asıl dayanağı olan vergi tekniği raporunun kendisine tebliğ edilmeyerek savunma hakkının kısıtlandığı, vergi ve cezanın zaman aşımına uğramaması adına eksik ve varsayıma dayalı inceleme yapıldığı ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun hükümlerine uygun olarak vergi ve cezayı doğuran olayın gerçek niteliğinin araştırıldığı ve elde edilen somut verilere göre hareket edilerek cezanın uygulandığı ileri sürülmektedir.

DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

DAVALININ SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve 375,10 TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 12/01/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.